พฤติกรรมการบริโภคของแรงงานไร้ฝีมือในภาคอุตสาหกรรมในอำเภอเมือง จังหวัดนราธิวาส

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างรายได้กับ พฤติกรรมการบริโภค 2) ศึกษาถึงปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการบริโภค กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาเป็นแรงงานไร้ฟิมือในภาคอุตสาหกรรม 5 ประเภท ที่มี สัดส่วนการจ้างแรงงานไร้ฝีมือ ในอำเภอเมือง จังหวัดนราธิวาส จำนวน 120 ตัวอย่าง ใช้ข้อมูลปฐม ภูมิที่ได้เก็บรวบรวมจากแบบสอบถาม และใช้ข้อมูลทุติยภูมิที่ได้ศึกษาจากหนังสือ วารสาร บทความ สิ่งพิมพ์ และเอกสารงานวิจัยต่าง ๆ ทดสอบนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ a = 0.05 วิเคราะห์ โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา การแจกแจงความถี่ ประกอบด้วยตัวแปร จำนวน การหาค่าร้อยละ และ สถิติเชิงปริมาณ วิเคราะห์สมการถดถอย Regression Analysis ด้วยวิธี Ordinary Least Square (OLS) ผลการศึกษาพบว่า 1) รายได้มีความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวกับการบริโภค นั่นคือ ถ้า แรงงานไร้ฝีมือมีรายได้เพิ่มขึ้นก็จะมีการบริโภคเพิ่มขึ้น 2) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการ บริโภค มี 2 ปัจจัย คือปัจจัยรายได้ (¥4) และปัจจัยขนาดครัวเรือน (Size) โดยปัจจัยทั้งสองมี ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ a = 0.05 และมีค่าสัมประสิทธิ์เป็นบวก นั่นคือ รายได้ (¥4) และ ขนาดครัวเรือน (Size) มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับค่าใช้จ่ายเพื่อการบริโภค แสดงว่า พฤติกรรมการ บริโภคของแรงงานไร้ฝีมือที่มีรายได้มากจะมีพฤติกรรมการใช้จ่ายเพื่อการบริโภคมากกว่าแรงงานที่ มีรายได้น้อย และพฤติกรรมการบริโภคของแรงงานไรัฝีมือที่มีจำนวนสมาชิกในครัวเรือนมาก จะมี ค่าใช้จ่ายเพื่อการบริโภคมากกว่าผู้ที่มีสมาชิกในครัวเรือนน้อยกว่า สำหรับปัจจัยที่ศึกษาอีก 3 ปัจจัย คือ ปัจจัยเพศ (Sex) ปัจจัยอายุ (Age) และปัจจัยสถานภาพสมรส (St) พบว่าไม่มีระดับนัยสำคัญ ทางสถิติ หรือ ไม่มีอิทธิพลต่อการใช้จ่ายเพื่อการบริโภคของแรงงานไร้ฝีมือ