ผลการดำเนินการโครงการส่งเสริมใช้เชื้อราบิวเวอร์เรียกำจัดเพลี้ยแป้งในมันสำปะหลังของเกษตรกรตำบลลำสมพุง อำเภอมวกเหล็ก จังหวัดสระบุรี

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) สภาพสังคมและเศรษฐกิจของเกษตรกร (2) ความรู้ เกี่ยวกับการใช้เชอรานิวเวอร์เรียในมันสำปะหสัง (3) ความคิคเห็นเกี่ยวกับการใช้เชอรา นิวเวอร์เรีย (4) ผลการ ดำเนินงานโครงการส่งเสริมการใช้เชึ้อราบิวเวอร์เรีย (5) ปัญหาและขอเสนอแนะของเกษตรกรในการใช้เชอรานิวเวอร์ เรยกำจัดเพลี้ยแป้งในมันสำปะหลัง การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ ประชากรที่ศึกษา คือ เกษดรกรผู้ปลูกมันสำปะหลัง ตำบลลำสม ทุง จำนวน 150 ราย โดยใชักลุ่มตัวอย่าง จำนวน 100 ราย แบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 2 กลุ่ม คือ 1) เกษตรกรผู้ไม่ใช้ เชื้อรานิวเวอร์เรีย จำนวน 50 ราย และ 2) เกษตรกรผู้ใช้เชื้อรานิวเวอร์เรีย จำนวน 50 ราย เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้ แบบสัมภาษณ์วิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูป โดยใช้สถิติคือ ความถี่ ร้อยละ ค่าต่ำสุด ค่าสูงสุด ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างเป็นชายและหญิง ใกล้เคียงกันคือ ร้อยละ 49.0 และ 51.0 มีอายุเฉลี่ย 48.58 ปี เกษตรกรทั้งหมดนับถือศาสนาพุทธ ประมาณเกึอบครึ่งหนึ่งของกลุ่มตัวอย่างจบการศึกษาระดับประถมต้น เป็นครอบครัวขนาดเล็ก ส่วนใหญ่มีสมาชิกในครอบครัว 3-4 คน และมีแรงงานในครัวเรือน 1 -2 คนเฉลี่ย 2.82 คน เกือบทั้งหมดมีอาชีพทำไร่ มีพื้นที่เพาะปลูกทั้งหมดเฉลี่ย 39.49 ไร่ ปลูกมันสำปะหลังเฉลี่ย 21.41 ไร่ มีรายได้จากมัน สำปะหลังเฉลี่ย 11,657 บาทต่อใร่และมีรายได้รวมเฉลี่ย 165,200 บาทต่อปี การปลูกมันสำปะหลังมีต้นทุนเฉลี่ย 3,111 บาทต่อไร่ ความรู้เกี่ยวกับมันสำปะหลัง ร้อยละ 56.0 ได้จากเพื่อนบ้าน ปัญหาในการศึกษาครั้งนี้พบว่าเกษดรกรยังต้องการการเรียนรู้การใช้ศัตรูธรรมชาติในการป้องกันและ กำจัดศัตรูพืช การได้รับการฝึกอบรมในขั้นตอนต่างๆ ที่สามารถลดต้นทุนจากการใช้สารเคมีการมีแปลงสาธิตใน ชุมชน การได้รับการสนับสนุนด้านวิชาการ ปัจจัยการผลิตจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ขอเสนอแนะจากการศึกษาคือการติดตามสถานการณ์การแพร่ระบาดของเพลี้ยแป้งภายในชุมชนและ พื้นที่ใกล้เคียงตลอดจนข่าวสารการระบาดของศัตรูพืชอย่างสม่ำเสมอการสร้างผู้นำเกษตรกรเพื่อให้การติดต่อสื่อสาร ด้านความรู้ ด้านวิชาการ ระหว่างนักส่งเสริมและเกษตรกรให้มีความรวดเร็วและทันต่อการระบาดเพื่อการป้องกันที่มึ ประสิทธิภาพ การให้ความรู้แก่เกษตรกรโดยตรง การให้ความช่วยเหลือแก่เกษตรกรในหลายๆ รูปแบบ และการ สร้างมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับเกษตรกร