ประสิทธิภาพและความยืดหยุ่นในการจัดเก็บภาษีของสำนักงานสรรพากรพื้นที่สมุทรปราการ

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) สภาพทั่วไปของการจัดเก็บภาษี 2) ประสิทธิภาพ การจัดเก็บภาษี และ 3) ความยืดหยุ่นของผลการจัดเก็บภาษีเงินได้ของสำนักงานสรรพากรพื้นที่ สมุทรปราการ วิธีการศึกษาเป็นการวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้ข้อมูลทุติยภูมิแบบอนุกรมเวลา ประกอบด้วย ผลิตภัณฑ์มวลรวมจังหวัดสมุทรปราการ ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ภาษีเงินได้นิติ บุคคล ภาษีมูลค่าเพิ่ม ภาษีธุรกิจเฉพาะ ค่าใช้จ่ายและอัตรากำลัง เจ้าหน้าที่ของสำนักงานสรรพากร พื้นที่สมุทรปราการ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์สัดส่วนภาษีต่อผลิตภัณฑ์มวลรวมจังหวัด ดัชนีความพยายามในการจัดเก็บรายได้ สัดส่วนภาษีต่อค่าใช้จ่าย และประมาณค่าด้วยสมการ ถดถอยลอกการิทึม ผลการศึกษาพบว่า 1) ภาษีเงินได้นิติบุคคลมีผลการจัดเก็บสูงที่สุดทั้ง 3 พื้นที่ รองลงมา คือ ภาษีมูลค่าเพิ่ม ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา และภาษีธุรกิจเฉพาะ ตามลำดับ 2) ภาษีเงินได้บุคคล ธรรมดาของสำนักงานสรรพากรพื้นที่สมุทรปราการ 3 ภาษีมูลค่าเพิ่ม และภาษีธุรกิจเฉพาะของ สำนักงานสรรพากรพื้นที่สมุทรปราการ 2 และ 3 มีค่าดัชนีความพยายามในการจัดเก็บภาษีมากกว่า หนึ่ง สัดส่วนค่าใช้จ่ายต่อผลการจัดเก็บภาษีของสำนักงานสรรพากรพื้นที่สมุทรปราการ 1 2 และ 3 มีรายจ่ายเฉลี่ยคิดเป็นร้อยละ 0.41 0.27 และ 0.20 ตามลำดับ สัดส่วนค่าใช้จ่ายต่ออัตรากำลัง เจ้าหน้าที่ เท่ากับ 400,840.90 409,093.20 และ 373,672.20 บาทต่อคนตามลำดับ และสัดส่วนผล การจัดเก็บต่ออัตรากำลังเจ้าหน้าที่ 1 คนเฉลี่ยเท่ากับ 99.47 161.78 และ 197.34 ล้านบาทต่อคน และ 3) ความยืดหยุ่นของผลการจัดเก็บภาษีเงินได้นิติบุคคล และภาษีมูลค่าเพิ่มของทั้ง 3 แห่ง มีค่ามากกว่าหนึ่ง