กรุณาใช้ตัวระบุนี้เพื่ออ้างอิงหรือเชื่อมต่อรายการนี้:
https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/3114
ชื่อเรื่อง: | การผลิตมะม่วงเพื่อคุณภาพตามมาตรฐานส่งออกของเกษตรกรในอำเภอสากเหล็ก จังหวัดพิจิตร |
ชื่อเรื่องอื่นๆ: | Quality mango production adhering to export standardization in Sak lek District of Phichit Province |
ผู้แต่ง/ผู้ร่วมงาน: | สุนันท์ สีสังข์, อาจารย์ที่ปรึกษา จินดา ขสิบทอง, อาจารย์ที่ปรึกษา ณัฐวุฒิ เชื้อเมืองพาน, 2517- มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. สำนักบัณฑิตศึกษา |
คำสำคัญ: | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. สาขาวิชาเกษตรศาสตร์และสหกรณ์ --วิทยานิพนธ์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. แขนงวิชาส่งเสริมการเกษตร --วิทยานิพนธ์ มะม่วง--ไทย--มาตรฐานการผลิต มะม่วง--การผลิต มะม่วง--ไทย--พิจิตร |
วันที่เผยแพร่: | 2557 |
สำนักพิมพ์: | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช |
บทคัดย่อ: | การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) สภาพทางสังคมและเศรษฐกิจของเกษตรกร (2) ความของเกษตรกรเกี่ยวกับการผลิตมะม่วงคุณภาพ (3) ความคิดเห็นของเกษตรกรเกี่ยวกับการผลิตมะม่วงคุณภาพ (4) การปฏึน์ติของเกษตรกรเกี่ยวกับการผลิตมะม่วงคุณภาพ (5) เปรียบเทียบความรู้ ความคิดเห็น และการปฎิบัติของเกษตรกรเกี่ยวกับการผลิตมะม่วงคุณภาพ และ(6) ปัญหาและข้อเสนอแนะของเกษตรกรเกี่ยวกับการผลิตมะม่วงคุณภาพ ผลการวิจัยพบว่า (1) เกษตรกรที่ไต้รับใบรับรองแปลง (GAP) มะม่วง ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย รอายเฉลี่ย 50.41 ปี จบการศึกษาระดับชั้นประถมศึกษา แรงงานในครัวเรือนต้านการเกษตรเฉลี่ย 3 คน มีพื้นที่หาสวนมะม่วงเฉลี่ย 25.22 ไร่ รายได้รวมทั้งหมดของครัวเรือนเฉลี่ย 503,548.18 บาทต่อปี รายจ่ายรวมภาคการเกษตรเฉลี่ย 136,378.83บาทต่อปี ส่วนเกษตรกรผู้ผลิตมะม่วงทั่วไป ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย อายุเฉลี่ย 50.31 ปี จบการศึกษาระดับประถมศึกษา แรงงานในครัวเรือนด้านการเกษตรเฉลี่ย 3 คน รายได้ทั้งหมดของครัวเรือนเฉลี่ย 416,819.46 บาทต่อปี รายจ่ายในภาคการเกษตรทั้งหมดของครัวเรือนเฉลี่ย 132,783.78 บาทต่อปี พื้นที่ทำสวนมะม่วงเฉลี่ย 18.50 ไร่ (2) ความรู้เกี่ยวกับคุณภาพตามมาตรฐานการส่งออกมะม่วง เกษตรกรทั้งสองกลุ่ม ส่วนใหญ่ความรู้ในเรี่องลักษณะดินที่เหมาะสมในการปลูกมะม่วง การดูแลรักษาและปรับปรุงคุณภาพผลผลิต และการใช้อุปกรณ์ในการเก็บเกี่ยวมะม่วง ส่วนความรู้ทางด้านอี่นเกษตรกรมีความรู้ในจำนวนที่ไม่มากนัก (3) เกษตรกรที่ได้รับใบรับรองแปลง (GAP) มะม่วงมีความเห็นในประเด็นต่าง ๆ ส่วนใหญ่อยู่ในระดับมากที่สุค บางประเด็นอยู่ในระดับมาก ส่วนเกษตรกรทั่วไป ส่วนใหญ่มีความคิดเห็นอยู่ในระดับมากและบางประเด็นในระดับปานกลาง (4) เกษตรกรส่วนใหญ่ของทั้งสองกลุ่มปฎิบัติตามข้อกำหนดของมาตรฐานการส่งออก ยกเว้น ประเด็นเดียวคือการเก็บตัวอย่างน้ำไปวิเคราะห์ทำการปนเปื้อนสารเคมี ชี่งยังมีเกษตรกรจำนวนไม่น้อยไม่ปฎิบัติ (5) เกษตรกรที่ได้รับใบรับรองแปลง (GAP) มะม่วงมีรายได้สูงกว่าเกษตรกรทั่วไป เกษตรกรทั้งสองกคุ่มมีความลิดเห็นที่แตกต่างกันทางสถิติเกือบทุกประเด็นเกี่ยวกับการผลิตมะม่วงตามมาตรฐานการส่งออก (6) เกษตรกรทั้งสองกคุ่มมีป็ญหามากในเรื่องสภาพอากาศแปรปรวนและต้นทุนการผลิตมีแนวโน้มสูงขี่เน จึงเสนอแนะให้รัฐควบคุมราคาปัจจัยการผลิต และให้ความรู้ความเข้าใจในระบบ กระบวนการชั้นตอน ข้อกำหนดของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องแก่กลุ่มเกษตรกร เพื่อได้มาตรฐานการส่งออก |
รายละเอียด: | วิทยานิพนธ์ (กษ.ม. (ส่งเสริมการเกษตร))--มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2557 |
URI: | https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/3114 |
ปรากฏในกลุ่มข้อมูล: | Agri-Theses |
แฟ้มในรายการข้อมูลนี้:
แฟ้ม | รายละเอียด | ขนาด | รูปแบบ | |
---|---|---|---|---|
146101.pdf | เอกสารฉบับเต็ม | 36.49 MB | Adobe PDF | ดู/เปิด |
รายการนี้ได้รับอนุญาตภายใต้ Creative Commons License