การกำหนดให้มีอนุญาโตตุลาการชี้ขาดข้อพิพาทในสัญญาทางปกครอง

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระเรื่องการกาหนดให้มีอนุญาโตตุลาการชี้ขาดข้อพิพาทในสัญญาทางปกครอง มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เพื่อศึกษา แนวคิด ทฤษฎี ของสัญญาทางปกครองและอนุญาโตตุลาการ (2) เพื่อศึกษาหลักเกณฑ์และแนวทางการกำหนดให้อนุญาโตตุลาการชี้ขาดข้อพิพาทในสัญญาทางปกครองของไทย (3) เพื่อศึกษาหลักเกณฑ์และแนวทางการกำหนดให้อนุญาโตตุลาการชี้ขาดข้อพิพาทในสัญญาทางปกครองของต่างประเทศ (4) เพื่อศึกษาแนวทางในการแก้ปัญหาการกำหนดให้มีอนุญาโตตุลาการชี้ขาดในสัญญาทางปกครองของไทย การวิจัยเรื่องนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยวิธีการวิจัยทางเอกสาร จากการเก็บรวบรวมข้อมูลจากตัวบทกฎหมาย หนังสือ บทความ เอกสารทางวิชาการ งานวิจัย วิทยานิพนธ์และข้อมูลจากเครือข่ายอินเตอร์เน็ตทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ ผลการศึกษาวิจัย เห็นว่าไม่จำต้องต้องแก้ไขเพิ่มเติมมาตรา 15 แห่งพระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. 2545 แต่อย่างใด แต่ควรบัญญัติกฎหมายเพิ่มเติมให้ชัดเจนขึ้นโดยบัญญัติแยกออกมาเป็นหมวด “ว่าด้วยอนุญาโตตุลาการในสัญญาทางปกครอง” ให้มีสาระสำคัญเกี่ยวกับเรื่องการจัดทำสัญญา การแก้ไขปัญหาการบริหารสัญญา โดยมีสาระสำคัญ ดังนี้ ในการร่างสัญญาของหน่วยงานของรัฐซึ่งเป็นผู้จัดทำสัญญา ต้องให้คณะเจ้าหน้าที่ซึ่งมีความรู้ ความสามารถ ความเชี่ยวชาญด้านเทคนิคการเขียนสัญญา และต้องมีความรู้ ความสามารถในด้านกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาสาระของสัญญา และต้องให้เจ้าหน้าที่ดังกล่าวกับเจ้าหน้าที่ที่มีความรู้หรือประสบการณ์เกี่ยวกับกิจการบริการและสาธารณูปโภคพื้นฐานขนาดใหญ่ในสาขาที่ได้มีการทาสัญญาตรวจสอบการปฏิบัติข้อสัญญาดังกล่าวด้วยเพื่อให้การปฏิบัติตามสัญญามีความต่อเนื่องและถูกต้องตามสัญญา” สาระสำคัญในการแก้ไขปัญหาคุณสมบัติของคณะอนุญาโตตุลาการคือ “อนุญาโตตุลาการคนหนึ่งควรเป็นผู้ที่มีความรู้ ความเข้าใจในกฎหมายมหาชนเป็นอย่างดี กล่าวคือ มีประสบการณ์ในสายกฎหมายมหาชนพอสมควร