การใช้หลักกฎหมายทั่วไปในคดีปกครอง : ศึกษาเปรียบเทียบกับมาตรา 4 ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

Abstract

วิทยานิพนธ์เรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับหลักกฎหมายทั่วไป ( 2) ศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับการใช้หลักกฎหมายทั่วไปของต่างประเทศ (3 )ศึกษาการใช้หลักกฎหมายทั่วไปของศาลไทย ในการพิจารณาคดีปกครองและคดีแพ่ง (4) วิเคราะห์เปรียบเทียบการใช้หลักกฎหมายทั่วไปในการพิจารณาคดี ปกครองและคดีแพ่ง (5) เสนอแนะแนวทางการใช้หลักกฎหมายทั่วไปในคดีปกครอง วิธีดําเนินการวิจัยเป็นการวิจัยจากเอกสาร (Documentary Research) ผู้วิจัยได้ทําการศึกษาค้นคว้า ข้อมูลจากทั้งภาษาไทยและภาษาต่างประเทศ จากหนังสือ ตํารา บทความ งานวิจัย วิทยานิพนธ์ กฎหมายและ ระเบียบที่เกี่ยวข้อง คําพิพากษาของศาลปกครองสูงสุด และคําพิพากษาของศาลฎีกา แหล่งที่มาของข้อมูลใน การศึกษาค้นคว้าได้จากเอกสารโดยตรงและข้อมูลในระบบออนไลน์ การวิจัยเป็นการศึกษาในเชิงเปรียบเทียบการใช้หลักกฎหมายทั่วไประหว่างคดีปกครองและคดีแพ่ง ในส่วนของการศึกษาการใช้หลักกฎหมายทั่วไปของ ต่างประเทศ ผู้วิจัยได้นําเสนอบริบทเกี่ยวกับการใช้หลักกฎหมายทั่วไปของประเทศฝรั่งเศส และเยอรมัน สรุปผลการวิจัย (1) หลักกฎหมายทั่วไปเป็นหลักที่ยืนอยู่ เบื้องหลังกฎหมายลายลักษณ์อักษร มีสภาพบังคับทางกฎหมายโดยผ่านการวินิจฉัยของศาล ในกฎหมายเอกชนหลักกฎหมายทั่วไปมุ่งคุ้มครองสิทธิ ระหวางบุคคล ส่วนในกฎหมายมหาชนหลักกฎหมายทั่วไปมุ่งคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของประชาชนจากการกระทําของรัฐ (2) ฝรั่งเศสและเยอรมันต่างก็มีการใช้หลักกฎหมายทั่วไปในการวินิจฉัยคดีและมีหลักกฎหมายร่วมที่เป็นพื้นฐานในกลุ่มสหภาพยุโรป (3) หลักกฎหมายทั่วไปในคดีปกครองมาจากการใช้เหตุผลของตุลาการและรัฐธรรมนูญ หลักกฎหมายทั่วไปในคดีแพ่งมาจากการพิจารณาข้อเท็จจริงภายใต้ขอบเขตกฎหมายในเรื่องนั้น (4) หลักพื้นฐานในการวินิจฉัยคดีปกครอง มุ่งคุ้มครองมิให้ผู้ใช้อํานาจทางปกครองละเมิดสิทธิผู้อยู่ใต้อํานาจปกครอง หลักพื้นฐานในการวินิจฉัยคดีแพ่งจะมุ่งคุ้มครองสิทธิระหว่างบุคคลต่อบุคคล (5) ผู้วิจัยเสนอแนะให้ บัญญัตินิยามความหมายของหลักกฎหมายทั่วไปและบัญญัติให้การใช้หลักกฎหมายทั่วไปครอบคลุมการวินิจฉัย คดีที่ต้องใช้กฎหมายเฉพาะในระเบียบของที่ประชุมใหญ่ตุลาการในศาลปกครองสูงสุดว่าด้วยวิธีพิจารณาคดี ปกครอง พ.ศ.2543