ความสัมพันธ์ระหว่างความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเองกับการเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของข้าราชการครูในสหวิทยาเขตเถินบุรินทร์ จังหวัดลำปาง

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตัวเองของข้าราชการครู (2) การเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของข้าราชการครู (3) การเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของข้าราชการครู จำแนกตามวิทยฐานะ และ (4) ความสัมพันธ์ระหว่างความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเอง กับการเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของข้าราชการครูในสหวิทยาเขตเถินบุรินทร์ จังหวัดลำปาง กลุ่มตัวอย่าง คือ ข้าราชการครูในสหวิทยาเขตเถินบุรินทร์ จังหวัดลำปาง จำนวน 181 คน ซึ่งประกอบด้วยผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอน โดยแยกวิทยฐานะของข้าราชการครู คือข้าราชการครู ที่ไม่มีวิทยฐานะ 43 คน ข้าราชการครูวิทยฐานะชำนาญการ 57 คน และข้าราชการครูวิทยฐานะชำนาญการพิเศษขึ้นไป 81 คน โดยผู้ตอบแบบสอบถามกลุ่ม ผู้บริหารสถานศึกษาใข้วิธีเจาะจง สำหรับครูผู้สอนใช้ วิธีการสุ่มอย่างง่ายตามวิทยฐานะ เครื่องมือการวิจัยเป็นแบบ สอบถามเกี่ยวกับความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเอง และการเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของข้าราชการครู ซึ่งมีค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.98 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และค่าสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัยปรากฏว่า (1) ข้าราชการครูในสหวิทยาเขตเถินบุรินทร์ จังหวัดลำปาง ส่วนใหญ่มีความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเองในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (2) การเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ของข้าราชการครูในสหวิทยาเขตเถินบุรินทร์ จังหวัดลำปาง โดยภาพรวมทั้ง 4 ด้าน อยู่ในระดับมากเรียงตามลำดับ ได้แก่ ด้านวิสัยทัศน์ร่วม ด้านกระบวน การแลกเปลี่ยนเรียนรู้และสะท้อนผลการปฏิบัติงาน ด้านการสร้างทีมเรียนรู้และเครือข่ายความร่วมมือ และด้านการใช้แหล่งเรียนรู้เทคโนโลยีสารสนเทศและ สร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยต่อการเรียนรู้ (3) การเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของข้าราชการครู ในสหวิทยาเขตเถินบุรินทร์ จังหวัดลำปาง จำแนกตามวิทยฐานะไม่แตกต่างกัน และ (4) ความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตัวเองมีความสัมพันธ์ทางบวกทุกด้านกับการเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของข้าราชการครู ในสหวิทยาเขตเถินบุรินทร์ จังหวัดลำปาง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01