การพัฒนาคุณธรรมด้านการเสียสละที่ได้จากการอ่านวรรณกรรมสำหรับเด็ก ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอนุบาลบุรีรัมย์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เปรียบเทียบคุณธรรมด้านการเสียสละที่ได้จากการอ่านวรรณกรรมสำหรับเด็กของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอนุบาลบุรีรัมย์ ก่อนและหลังการทดลองของกลุ่มควบคุม กลุ่มทดลองที่ 1 และกลุ่มทดลองที่ 2 (2) เพื่อเปรียบเทียบคุณธรรมด้านการเสียสละที่ได้จากการอ่านวรรณกรรณสำหรับเด็กของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอนุบาลบุรีรัมย์หลังการทดลองของกลุ่มควบคุม กลุ่มทดลองที่ 1 และกลุ่มทดลองที่ 2 (3) เปรียบเทียบคุณธรรมด้านการเสียสละที่ได้จากการอ่านวรรณกรรมสำหรับเด็กของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอนุบาลบุรีรัมย์หลังการทดลอง ของกลุ่มทดลองที่ 1 จำแนกตามเพศและระดับผลการเรียน (4) เพื่อเปรียบเทียบคุณธรรมด้านการเสียสละที่ได้จากการอ่านวรรณกรรมสำหรับเด็กของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอบุบาลบุรีรัมย์หลังการทดลองของกลุ่มทดลองที่ 2 จำแนกตามเพศและระดับผลการเรียนการวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนโรงเรียนอนุบาลบุรีรัมย์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ปีการศึกษา 2550 จำนวน 137 คน จาก 3 ห้องเรียน แบ่งนักเรียนออกเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ 1 เป็น กลุ่มควบคุมไม่ได้ให้อ่านวรรณกรรมสำหรับเด็กที่มีเนื้อหาส่งเสริมคุณธรรมด้านการเสียสละ กลุ่มที่ 2 เป็นกลุ่มทดลองที่ 1 ให้อ่านวรรณกรรมสำหรับเด็กที่มีเนื้อหาส่งเสริมคุณธรรมด้านการเสียสละด้วยตนเอง กลุ่มที่ 3 เป็นกลุ่มทดลองที่ 2 ให้อ่านวรรณกรรมสำหรับเด็กที่มีเนื้อหาส่งเสริมคุณธรรมด้านการเสียสละโดยมีบรรณารักษ์แนะนำการอ่าน เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ (1) วรรณกรรมสำหรับเด็กที่ส่งเสริมคุณธรรมด้านการเสียสละที่จัดพิมพ์ระหว่างปี 2543-2549 จำนวน 30 ชื่อเรื่อง (2) แบบทดสอบเพื่อประเมินคุณธรรมด้านการเสียสละ (3) แบบติดตามผลหลังการอ่าน สถิติที่ใช้การวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย คำเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทคสอบค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเสียง การเปรียบเทียบความแตกต่างรายคู่ด้วยเทคนิคเชฟเฟ ผลการวิจัยพบว่า (1) คุณธรรมด้านการเสียสละหลังการทดลองของนักเรียนกลุ่มทดลองที่ 1 และกลุ่มทดลองที่ 2 สูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ซึ่งสอดคลัองกับสมมุติฐานที่ตั้งไว้ (2) นักเรียนทั้ง 3 กลุ่มมีคุณธรรมด้านการเสียสละหลังการทดลองแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ซึ่งสอคคล้องกับสมมุติฐานที่ตั้งไว้ เมื่อพิจารณาเป็นรายคู่พบว่า นักเรียนกลุ่มทดลองที่ 2 มีคะแนนคุณธรรมด้านการเสียสละหลังการทคลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองที่ 1 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนนักเรียนกลุ่มทดลองที่ 1 และนักเรียนกลุ่มควบคุมมีคะแนนคุณธรรมด้านการเสียสละหลังการทดลองไม่แตกต่างกัน (3) คุณธรรมด้านการเสียสละหลังการทดลองของนักเรียนชายและนักเรียนหญิงทั้งในกลุ่มทดลองที่ 1 และกลุ่มทดลองที่ 2 ไม่แตกต่างกันซึ่งไม่สอดคล้องกันสมมุดิฐานที่ตั้งไว้ (4) คุณธรรมด้านการเสียสละหลังการทดลองของนักเรียนที่มีผลการเรียนแตกต่างกันทั้งในกลุ่ม ทดลองที่ 1 และกลุ่มทดลองที่ 2 ไม่แตกต่างกัน ซึ่งไม่สอคคล้องกับสมมุติฐานที่ตั้งไว้