การคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของผู้ต้องหาหรือจำเลยในการปล่อยชั่วคราวชั้นศาล

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระ เรื่อง “การปล่อยชั่วคราวตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา” มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิด ทฤษฎีของสิทธิการได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวของ ผู้ต้องหาหรือจำเลยตามสิทธิขั้นพื้นฐานตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยและหลักเกณฑ์การ ปล่อยชั่วคราวตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา เพื่อวิเคราะห์เปรียบเทียบ เกี่ยวกับสิทธิ การขอปล่อยชั่วคราวของผู้ต้องหาหรือจำเลยในคดีอาญาระหว่างประเทศไทยกับต่างประเทศ และ เพื่อเสนอแนวทางที่เหมาะสมในการแก้ไขเพิ่มเติมหลักเกณฑ์ในเรื่องการปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาหรือ จำเลยให้สอดคล้องกับบทบัญญัติรัฐธรรมนูญ การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยวิธีการวิจัยทางเอกสาร โดยการศึกษาค้นคว้าจากตำรา บทความทางวิชาการและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาพบว่า การศึกษาปัญหาการปล่อยชั่วคราวนั้น ควรตั้งคำถามก่อนว่าจะให้โอกาสผู้ต้องหาหรือจำเลยได้รับการปล่อยชั่วคราวหรือไม่ ถ้าจะให้โอกาสผู้ต้องหาหรือจำเลยได้รับการ ปล่อยชั่วคราวแล้ว ก็ไม่ควรจะเน้นในเรื่องหลักประกัน เพียงแต่ต้องพิจารณาว่าผู้ต้องหาหรือจำเลยนั้น จะต้องไม่หลบหนีและจะไม่เป็นอันตรายต่อสังคม และในการปล่อยชั่วคราวนั้นเมื่อพิจารณาในส่วน ของอัตราการหลบหนีการปล่อยชั่วคราวจากสถิติแล้ว จะเห็นได้ว่ามีจำนวนน้อยมาก จึงควรที่จะมีแนวทางที่เหมาะสมในการแก้ไขเพิ่มเติมหลักเกณฑ์ในการปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาหรือจำเลยที่ไม่มี พฤติการณ์หลบหนี และไม่เป็นอันตรายต่อสังคมหรือคดีที่มีอัตราโทษจำคุกน้อยและไม่ร้ายแรง ให้ได้รับโอกาสในการปล่อยชั่วคราวให้มากยิ่งขึ้นเพื่อให้สอดคล่องกับบทบัญญัติรัฐธรรมนูญที่บัญญัติว่า “ในคดีอาญา ต้องสันนิษฐานไว้ก่อนว่าผู้ต้องหาหรือจำเลยไม่มีความผิด ก่อนมีคำพิพากษาอันถึงที่สุด แสดงว่าบุคคลใดได้ความผิด จะปฺฏิบัติต่อบุคคลนั้นเสมือนผู้กระทำความผิดไม่ได้”