ประสิทธิผลของการพัฒนาระบบสารสนเทศเพื่อการบริหารความเสี่ยงและควบคุมภายในของมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการศึกษา (1) ประสิทธิผลการพัฒนาระบบสารสนเทศ เพื่อการบริหารความเสี่ยงและควบคุมภายในของมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี (2) ปัจจัยที่มีผลต่อการ พัฒนาระบบ (3) เปรียบเทียบประสิทธิผลของการพัฒนาระบบ และ (4) ปัญหา อุปสรรค และ ข้อเสนอแนะในการพัฒนาระบบ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ บุคลากรของมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี จำนวน 1,439 คน กำหนดกลุ่มตัวอย่างตามสูตรทาโร่ยามาเน่ ได้กลุ่มตัวอย่าง 313 คนโดยกลุ่มแบบชั้นภูมิ เคื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ค่าร้อยละค่าเฉลี่ย ค่า เบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที วิเคราะห์ความสัมพันธ์ด้วยวิธีถดถอยเชิงพหุแบบขั้นตอน และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและวิเคราะห์ความแตกต่างใช้การทคสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า (1) ประสิทธิผลของการพัฒนาระบบ ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (2) ปัจจัยทีมีอิทธิพลต่อการพัฒนาระบบ ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยพบว่าตัวแปรอิสระมี ความสัมพันธ์ 4 ตัวแปร มีนัยสำกัญทางสถิติที่ระดับ .05 ได้แก่ การดำเนินงานตามกระบวนการ บริหารความเสี่ยงและควบคุมภายใน ความพร้อมของเทคโนโลยีสารสนเทศ การสื่อสารภายใน องค์กร และการมีส่วนร่วมภายในองค์กร (3) การเปรียบเทียนความแตกต่างของประสิทธิผลการ พัฒนาระบบในภาพรวม พบว่า ประสิทธิผกของการพัฒนาระบบไม่แตกต่างกันในหน่วยงาน และ บุคลากรแต่ละประเภท (4) ปัญหา อุปสรรคที่พบ ส่วนใหญ่เป็นด้านบุคลากร และระบบเทคโนโลยี สารสนเทศ ซึ่งผู้ใช้ในระบบเสนอแนะให้สร้างความรู้ความเข้าใจแก่บุคลากรทุกระดับ สร้าง วัฒนธรรมการบริหารความเสี่ยงและควบคุมภายใน ปรับปรุงระบบเครือข่ายให้มีประสิทธิภาพ