การเป็นองค์การสมัยใหม่ขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดอุบลราชธานี

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับการเป็นองค์การสมัยใหม่ ขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดอุบลราชธานี (2) เปรียบเทียบการเป็นองค์การสมัยใหม่ ขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดอุบลราชธานี โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และ (3) เสนอแนะแนวทางในการพัฒนาสู่การเป็นองค์การสมัยใหม่ขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัด อุบลราชธานี การศึกษาค้นคว้าครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ ได้แก่ ประชาชนอายุ 18 ปีขึ้นไปที่มีภูมิลำเนาหรืออาศัยอยูในเขตพื้นที่รับผิดชอบขององค์การบริหารส่วนตำบล ในจังหวัดอุบลราชธานี จำนวน 1,287,819 คน กลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 คน โดยใช้สูตรของทาโร่ ยามาเน่ ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และ การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ผลการศึกษา พบว่า (1) ระดับการเป็นองค์การสมัยใหม่ขององค์การบริหารส่วนตำบล ในจังหวัดอุบลราชธานี โดยภาพรวมทั้ง 3 ด้าน อยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่าการเป็นองค์การสมรรถนะสูงอยู่ในระดับมากการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้และการเป็นองค์การอัจฉริยะ อยู่ในระดับปานกลาง (2) ประชาชนที่มี เพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ และรายได้ ต่างกนั มีความคิดเห็นต่อ การเป็นองค์การสมัยใหม่ขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดอุบลราชธานีต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ 0.05 (3)แนวทางการพัฒนาองค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดอุบลราชธานี สู่การเป็น องค์การสมัยใหม่ มี 3 ประการ ได้แก่แสวงหาเทคโนโลยีหรือเครื่องมือที่ทันสมัย มาใช้ในการดำเนิน กิจกรรมสาธารณะตามอำนาจหน้าที่ เพื่อประโยชน์ในการบรรลุเป้ าหมายขององค์การ เปิดโอกาสให้บุคลากรในองค์การได้แสดงความ คิดริ เริ่มสร้างสรรค์ตลอดจน สร้างทีมงานศึกษาค้นคว้า เพื่อแสวงหาการปฏิบัติที่เป็นเลิศมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาองค์การ และสร้างความสามัคคีระหวางกลุ่มชนในพื้นที่รวมทั้งค่านิยมและแนวคิดในการพัฒนาที่ เป็นระบบอย่างถูกต้องเหมาะสมโดยคำนึงถึงผลประโยชน์ของประชาชนและส่วนรวมเป็นหลัก