Please use this identifier to cite or link to this item:
https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/6697Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.advisor | นวลเสน่ห์ วงศ์เชิดธรรม | th_TH |
| dc.contributor.author | บุษกรณ์ คงประดิษฐ์, 2526- | th_TH |
| dc.contributor.other | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. สำนักบัณฑิตศึกษา | th_TH |
| dc.date.accessioned | 2023-06-23T06:46:57Z | - |
| dc.date.available | 2023-06-23T06:46:57Z | - |
| dc.date.issued | 2554 | - |
| dc.identifier.uri | https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/6697 | en_US |
| dc.description | วิทยานิพนธ์ (บธ.ม. (บริหารธุรกิจ))--มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2554 | th_TH |
| dc.description.abstract | การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับการจัดการทรัพยากรมนุษย์ของอุตสาหกรรมการผลิตเพื่อการส่งออกในจังหวัดสงขลา (2) เปรียบเทียบการจัดการทรัพยากรมนุษย์ของอุตสาหกรรมการผลิตเพื่อการส่งออกในจังหวัดสงขลา จำแนกตามลักษณะของบริษัท (3) ศึกษาปัญหาอุปสรรคในการจัดการทรัพยากรมนุษย์ของอุตสาหกรรมการผลิตเพื่อการส่งออกในจังหวัดสงขลา (4) เสนอแนะแนวทางการพัฒนาการจัดการทรัพยากรมนุษย์ของอุตสาหกรรมการผลิตเพื่อการส่งออกในจังหวัดสงขลา การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยเป็นบริษัทในอุตสาหกรรมการผลิตเพื่อการส่งออกในจังหวัดสงขลา จำนวน 192 บริษัท กำหนดกลุ่มตัวอย่างโดยการคำนวณได้กลุ่มตัวอย่างจำนวน 130 บริษัทซึ่งสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น โดยผู้บริหารที่รับผิดชอบด้านการจัดการทรัพยากรมนุษย์เป็นผู้ให้ข้อมูล เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าทีการวิเคราะห์แปรปรวนทางเดียว และการทดสอบผลต่างนัยสำคัญน้อยที่สุด ผลการวิจัยพบว่า (1) การจัดการทรัพยากรมนุษย์ของอุตสาหกรรมการผลิตเพื่อการส่งออกในจังหวัด สงขลาโดยรวมอยู่ในระดับมาก และเมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ด้านแรงงานสัมพันธ์อยู่ในระดับมากที่สุด รองลงมาคือด้านการประเมินผลการปฏิบัติงาน ด้านการวางแผนทรัพยากรมนุษย์ ด้านการจ่ายค่าตอบแทน ด้านการคัดเลือก ด้านความปลอดภัยและสุขภาพ ด้านการฝึกอบรม และด้านการสรรหา ตามลำดับ (2) บริษัทในอุตสาหกรรมการผลิตเพื่อการส่งออกในจังหวัดสงขลาที่มีเงินทุนจดทะเบียนบริษัทแตกต่างกันมีการจัดการทรัพยากรมนุษย์ไม่แตกต่างกัน ส่วนบริษัทที่มีจำนวนพนักงาน ระยะเวลาในการดำเนินธุรกิจและประเภทสินค้าที่ส่งออกแตกต่างกัน มีการจัดการทรัพยากรมนุษย์แตกต่างกัน โดยบริษัทที่มีจำนวนพนักงาน 500 คนขึ้นไปมีการจัดการทรัพยากรมนุษย์ด้านการคัดเลือกและด้านความปลอดภัยและสุขภาพมากกว่าบริษัทที่มีจำนวนพนักงาน 100 – 499 คน ส่วนบริษัทที่มีระยะเวลาในการดำเนินธุรกิจมากกว่า 20 ปีมีการจัดการทรัพยากรมนุษย์ด้านการคัดเลือกมากกว่าบริษัทที่มีอายุน้อยกว่า ขณะที่บริษัทที่มีอายุมากกว่า 10 ปีมีการจัดการทรัพยากรมนุษย์ด้านความปลอดภัยและสุขภาพมากกว่าบริษัทที่มีอายุ 5-10 ปี และบริษัทที่มีประเภทสินค้าที่ส่งออกคืออาหารและเครื่องดื่ม มีการจัดการทรัพยากรมนุษย์ด้านการวางแผนทรัพยากรมนุษย์ ด้านการสรรหา ด้านการคัดเลือก และด้านการฝึกอบรมน้อยกว่าบริษัทที่ส่งออกไม้ และยางและพลาสติก แต่มีการจัดการทรัพยากรมนุษย์ด้านความปลอดภัยและสุขภาพมากกว่าบริษัทที่ส่งออกยานยนต์และรถพ่วง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (3) ปัญหาอุปสรรคที่สำคัญคือ ด้านการสรรหาซึ่งสรรหาได้ยากขึ้นเนื่องจากมีโรงงานอุตสาหกรรมจำนวนมาก ทำให้การแข่งขันสูงขึ้นและเกิดการขาดแคลนแรงงาน (4) แนวทางการพัฒนาการจัดการทรัพยากรมนุษย์คือ การเพิ่มสวัสดิการเพื่อสร้างแรงจูงใจให้แก่พนักงาน อาทิ รถรับส่งพนักงาน ชุดทำงาน บ้านพักพนักงาน เบี้ยขยันในการทำงาน หรือทางภาครัฐช่วยในการกำหนดนโยบายด้านสิทธิประกันสังคมของพนักงานให้ครอบคลุมมากขึ้น | th_TH |
| dc.format | application/pdf | en_US |
| dc.language.iso | th | en_US |
| dc.publisher | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช | th_TH |
| dc.relation.uri | https://www.doi.org/10.14457/STOU.the.2011.177 | en_US |
| dc.rights | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช | th_TH |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) | en_US |
| dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | en_US |
| dc.source | Born digital | en_US |
| dc.subject | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. แขนงวิชาบริหารธุรกิจ--วิทยานิพนธ์ | th_TH |
| dc.subject | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. สาขาวิชาวิทยาการจัดการ--วิทยานิพนธ์ | th_TH |
| dc.subject | ทรัพยากรมนุษย์--การจัดการ | th_TH |
| dc.subject | อุตสาหกรรมการส่งออก | th_TH |
| dc.subject | อุตสาหกรรมการผลิต | th_TH |
| dc.subject | การส่งออก--ไทย | th_TH |
| dc.title | การจัดการทรัพยากรมนุษย์ของอุตสาหกรรมการผลิตเพื่อการส่งออกในจังหวัดสงขลา | th_TH |
| dc.title.alternative | Human resource management of manufacturing industry for export in Songkhla province | en_US |
| dc.type | Thesis | en_US |
| dc.identifier.DOI | 10.14457/STOU.the.2011.177 | - |
| dc.identifier.url | https://www.doi.org/10.14457/STOU.the.2011.177 | en_US |
| dc.degree.name | บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต | th_TH |
| dc.degree.level | ปริญญาโท | th_TH |
| dc.degree.discipline | สาขาวิชาวิทยาการจัดการ | th_TH |
| dc.degree.grantor | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช | th_TH |
| dc.description.abstractalternative | The purposes of this research were (1) to study level of human resource management of manufacturing industry for export in Songkhla province, (2) to compare human resource management of manufacturing industry for export in Songkhla province , (3) to study human resource management problems of manufacturing industry for export in Songkhla province, (4) to propose development methods of human resource management of manufacturing industry for export in Songkhla province. This research was the survey research. The population were 192 companies in manufacturing industry for export in Sonkghla province. The sample group consisted of 130 companies from stratified random sampling. The executives who were responsible for human resource management were data givers. The research tool was questionnaire and the statistical tools were percentage, mean, standard deviation, t-test, one-way ANOVA and least significant difference test. The research findings showed that : (1) the human resource management of manufacturing industry for export in Songkhla province was at the high level. When considering each category, labor relations was at the highest level followed by performance appraisal, human resource planning, remuneration, selection, safety and health, training and recruitment respectively. (2) The companies in manufacturing industry for export in Songhkla province with different registered fund had similar human resource management. The companies with different amount of employees, length of business operation and kinds of product for export had different human resource management. The companies with more than 500 employees had more management of human resource for selection and safety and health than the companies with 100-499 employees. The companies with more than 20 years of operating period had human resource management on selection more than the company with fewer years of operating period; whereas the companies aged more than 10 years had human resource management on safety and health more than the companies aged 5-10 years. The companies exporting food and beverage products had human resource management on human resource planning, recruitment, selection and training less than the companies exporting woods, rubber and plastic but the human resource management on safety and health was more than the companies exporting auto tires and trailers by the statistically significance at 0.05 level. (3) The main problem was selection because it was difficult to recruit as there were a lot of factories which resulted in high competition and lack of labors. (4) The development of human resource management were increased additional benefits to employees as incentives and the government policy should expand the Social Security of employees to be more comprehensive. | en_US |
| dc.contributor.coadvisor | ศรีธนา บุญญเศรษฐ์ | th_TH |
| Appears in Collections: | Manage-Theses | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| 128396.pdf | เอกสารฉบับเต็ม | 1.46 MB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
