การนำนโยบายพัฒนาสังคมขององค์การบริหารส่วนตำบลไปปฏิบัติ : กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบล ในจังหวัดปทุมธานี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) วัดระดับความสำเร็จของการนำนโยบายพัฒนาสังคมขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดปทุมธานี ไปปฏิบัติ (2) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จของการนำนโยบายพัฒนาสังคมขององค์การบริหารส่วนตำบลไปปฏิบัติ : กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดปทุมธานี (3) เสนอแนวทางการแก้ไขปัญหาของการนำนโยบายพัฒนาสังคมขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดปทุมธานี ไปปฏิบัติ ประชากรในการวิจัยครั้งนี้ คือ คณะผู้บริหารและพนักงานทุกระดับขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดปทุมธานี จำนวน 3,449 คน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย จำนวน 344 คน โดยกำหนดขนาดตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มแบบชั้นภูมิอย่างเป็นสัดส่วน (Proportional stratified sampling) เป็นวิธีการสุ่มที่จะต้องกำหนดจำนวนหน่วยตัวอย่างให้ได้สัดส่วน (Proportion) ตามจำนวนประชากร และเป็นการกำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างที่ให้แปรผันตามขนาดของประชากร และเป็นการกำหนดอัตราส่วนของ กลุ่มตัวอย่างที่จะถูกเลือกในแต่ละชั้นภูมิ คือร้อยละ 10 % ของประชากรแต่ละชั้นภูมิ เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ค่าความแปรปรวนทางเดียวและค่าสัมประสิทธ์ิสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า (1) ระดับความสำเร็จในการนำนโยบายพัฒนาสังคมขององค์การบริหารส่วนตำบลไปปฏิบัติโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ยุทธศาสตร์ที่ 1 ถึง 8 อยู่ในระดับมาก (2) ปัจจัยด้านโครงสร้าง บุคลากร งบประมาณ สถานที่ วัสดุอุปกรณ์ เครื่องมือและเครื่องใช้ มีความสัมพันธ์อย่างมากต่อความสำเร็จของการนำนโยบายพัฒนาสังคมขององค์การบริหารส่วนตำบลไปปฏิบัติ (3) แนวทางการแก้ไขปัญหาการนำนโยบายพัฒนาสังคมขององค์การบริหารส่วนตำบลไปปฏิบัติ มี 3 ประการได้แก่ ควรสร้างวัฒนธรรมค่านิยมใหม่ในการทำงานมุ่งผลสัมฤทธิ์ ควรพัฒนาผู้บริหารองค์การบริหารส่วนตำบลให้ความสำคัญต่อการพัฒนา และควรนำระบบบริหารกิจการบ้านเมืองและสังคมที่ดีมาใช้ในการพัฒนาสังคม