การพัฒนาคุณภาพมัคคุเทศก์ไทยของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับประสิทธิผลการพัฒนามัคคุเทศก์ไทยของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา (2) ศึกษาวิธีการในการพัฒนามัคคุเทศก์ที่มีความสัมพันธ์กับประสิทธิผลการพัฒนามัคคุเทศก์ไทยของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา (3) รวบรวมปัญหา อุปสรรคและข้อเสนอแนะแนวทางในการพัฒนามัคคุเทศก์ไทยของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสํารวจ ประชากรที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ นักศึกษาระดับชั้นปีที่ 4 ของมหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา สาขาอุตสาหกรรมท่องเที่ยวและบริการ จํานวน 307 คน ได้กลุ่มตัวอย่าง จํานวน 148 คน โดยใช้วิธีการสุ่มแบบง่าย เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้วิเคราะห์ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าความถี่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการศึกษาครั้งนี้พบว่า (1) ประสิทธิผลการพัฒนามัคคุเทศก์ของมหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทาในภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านแล้ว พบว่าประสิทธิผลการพัฒนามัคคุเทศก์ด้านทัศนคติ บุคลิกภาพ ความรู้และทักษะอยู่ในระดับมาก (2) วิธีการในการพัฒนามัคคุเทศก์มีความสัมพันธ์กับประสิทธิผลในการพัฒนามัคคุเทศก์อยู่ในเชิงบวกระดับปานกลาง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านแล้วพบว่าการพัฒนามัคคุเทศก์ไทยโดยวิธีการฝึกอบรม การพัฒนาในงานการศึกษานอกระบบ การศึกษาในระบบ และการศึกษาตามอัธยาศัย มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกกับประสิทธิผลในการพัฒนามัคคุเทศก์ในระดับปานกลางตามลําดับ (3) ปัญหาและอุปสรรคในการพัฒนามัคคุเทศก์โดยรวมยังขาดการเรียนรู้ภาษาที่สามและขาดการส่งเสริมทางด้านภาคปฏิบัติ ซึ่งสามารถแก้ไขได้โดยสร้างความร่วมมือกบสถาบันการอบรมและหน่วยงานต่าง ๆ ที่ส่งเสริมการท่องเที่ยวได้