การพัฒนาคุณภาพมัคคุเทศก์ไทยของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับประสิทธิผลการพัฒนามัคคุเทศก์ไทยของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา (2) ศึกษาวิธีการในการพัฒนามัคคุเทศก์ที่มีความสัมพันธ์กับประสิทธิผลการพัฒนามัคคุเทศก์ไทยของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา (3) รวบรวมปัญหา อุปสรรคและข้อเสนอแนะแนวทางในการพัฒนามัคคุเทศก์ไทยของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา การศึกษาครั้งนี้ เป็นการวิจัยเชิงสํารวจ ประชากรที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ นักศึกษา ระดับชั้นปี ที่ 4 ของมหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา สาขาอุตสาหกรรมท่องเที่ยว และบริการ จํานวน 307 คน ได้กลุ่มตัวอย่าง จํานวน 148 คนโดยใช้วิธีการสุ่มแบบง่าย เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้วิเคราะห์ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าความถี่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการศึกษาครั้งนี้พบว่า (1) ประสิทธิผลการพัฒนามัคคุเทศก์ของมหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านแล้ว พบว่าประสิทธิผลการ พัฒนามัคคุเทศก์ด้านทัศนคติ บุคลิกภาพ ความรู้และทักษะอยู่ในระดับมาก (2) วิธีการในการพัฒนามัคคุเทศก์มีความสัมพันธ์กับประสิทธิผลในการพัฒนามัคคุเทศก์อยู่ในเชิงบวกระดับปานกลาง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านแล้วพบว่าการพัฒนามัคคุเทศก์ไทยโดยวิธีการฝึกอบรม การพัฒนาในงาน การศึกษานอกระบบ การศึกษาในระบบ และการศึกษาตามอัธยาศัย มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกกับประสิทธิผลในการพัฒนามัคคุเทศก์ในระดับปานกลางตามลําดับ (3) ปัญหาและอุปสรรคในการพัฒนามัคคุเทศก์โดยรวมยังขาดการเรียนรู้ภาษาที่สามและขาดการส่งเสริมทางด้านภาคปฏิบัติ ซึ่งสามารถแก้ไขได้โดยสร้างความร่วมมือกบสถาบันการอบรมและหน่วยงานต่าง ๆ ที่ส่งเสริม การท่องเที่ยวได้