พฤติกรรมการบริโภคถุงยางอนามัยกรณีศึกษา : นักศึกษาระดับอุดมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เพื่อศึกษาทัศนคติที่มีต่อถุงยางอนามัยของกลุ่มนักศึกษาระดับอุดมศึกษา (2) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการผู้บริโภคเกี่ยวกับถุงยางอนามัยของกลุ่มนักศึกษาระดับอุดมศึกษา (3) เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างปัจจัย เฉพาะบุคคลกับทัศนคติที่มีถุงยางอนามัยของกลุ่มนักศึกษาระดับอุดมศึกษา (4) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยเฉพาะบุคคลกับพฤติกรรมการบริโภคเกี่ยวกับถุงยางอนามัยของกลุ่มนักศึกษาระดับอุดมศึกษา การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้เป็นนักศึกษาเพศชายในระดับอุดมศึกษาปีการศึกษา 2546 สังกัดภาครัฐ และภาคเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร ที่มีเพศสัมพันธ์ โดยใช้ถุงยางอนามัยในช่วง 3 เดือนที่ผ่านมาก่อนการเก็บข้อมูล รวมทั้งสิ้น 8 สถาบัน จำนวน 400 คน การเก็บตัวอย่างได้มาจากการสุ่มตัวอย่างแบบโดยบังเอิญ เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นเองโดยข้อคำถามเป็นคำถามแบบเลือกตอบข้อใดข้อหนึ่ง แบบตอบได้หลายข้อ และแบบมาตรประมาณค่า สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าเอฟ และการทดสอบไค-สแควร์ ผลการวิจัยพบว่า (1) นักศึกษามีทัศนคติที่ดีต่อถุงยางอนามัยทั้ง 5 ด้าน ได้แก่ ทัศนคติต่อวัตถุประสงค์ของการใชถุ้งยางอนามัย, ทัศนคติต่อสถานทีที่่ควรจัดให้มีถุงยางอนามัย, ทัศนคติเชิงบวกและลบที่มี่ต่อถุงยางอนามัย, ทัศนคติด้านปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีต่อถุงยางอนามัย (2) สื่อมีอิทธิพลต่อการรับทราบถึงประโยชน์ของถุงยางอนามัย และผลักดันให้นักศึกษาใช้ถุงยางอนามัย อัตราการใช้ถุงยางอนามัยทุกครั้งที่มีเพศสัมพันธ์กับคู่รักและเพื่อนหญิงน้อยกว่าหญิงไม่คุ้นเคย และหญิงให้บริการทางเพศ วัตถุประสงค์ การใช้เพื่อป้องกันการตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์ และโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์เท่านั้น ส่วนใหญ่ใช้ถุงยางอนามัยชนิดผิวเรียบ ขนาดเหมาะสมกับตนเอง นักศึกษาไม่สนใจแบบ และยี่ห้อหากเกิดความต้องการใช้แล้วตรา/ยี่ห้อที่ ใช้ประจำ ไม่มี ซื้อจากร้านสะดวกซื้อ การเลือกซื้อพิจารณาจากคุณภาพ ได้รับข่าวสารข้อมูลจากโทรทัศน์ (3) ผลการเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างปัจจัยเฉพาะบุคคลกับทัศนคติของนักศึกษาต่อถุงยางอนามัยพบว่า อาชีพของผู้ปกครอง และสถานภาพสมรสของผู้ปกครองของนักศึกษาที่แตกต่างกันมีผลต่อทัศนคติของนักศึกษาที่มีต่อถุงยางอนามัยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (4) ผลการเปรียบเทียบความสัมพันธ์ ระหว่างปัจจัยเฉพาะบุคคลกับพฤติกรรมของนักศึกษาต่อถุงยางอนามัยพบว่า ระดับการศึกษาของผู้ปกครอง และอาชีพ ของผู้ปกครองของนักศึกษามีความสัมพันธ์ต่อทัศนคติของนักศึกษาที่มีตาอถุงยางอนัยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทีระดับ .05