ปัญหาความผิดอันยอมความได้ตามมาตรา 276 วรรคแรก ที่ไม่มีเหตุตามมาตรา 281 แห่งประมวลกฎหมายอาญา

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นมา แนวความคิด ทฤษฎี หลักการและวรรณกรรมที่เกี่ยวกับความผิดอันยอมความได้ และความผิดต่อแผ่นดินที่เกี่ยวข้อง กับความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเรา โดยศึกษาจากกฎหมายของประเทศไทย กฎหมายของประเทศ สหราชอาณาจักร และกฎหมายของประเทศสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี เพื่อวิเคราะห์ถึงประเด็นปัญหา และเสนอแนะแนวทางแก้ไขปัญหาความผิดอันยอมความได้มาตรา 276 วรรคแรก ที่ไม่มีเหตุตามมาตรา 281 แห่งประมวลกฎหมายอาญา การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยวิธีการวิจัยทางเอกสาร โดยการศึกษาค้นคว้าจากตำรากฎหมาย ตัวบทกฎหมาย บทความ คำพิพากษา วิทยานิพนธ์ สาระนิพนธ์ และงานวิจัยต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง เพื่อใช้เป็นข้อมูลในการศึกษาวิจัย และนำมาวิเคราะห์ เพื่อนำไปสู่ข้อสรุปและข้อเสนอแนะของการวิจัยต่อไป ผลการศึกษาพบว่า การที่ประมวลกฎหมายอาญาได้บัญญัติให้มาตรา 276 วรรคแรก ที่ไม่มีเหตุตามมาตรา 281 เป็นความผิดอันยอมความได้ ทำให้เกิดปัญหาในด้านวิธีพิจารณาความอาญาที่มีข้อจำกัดในเรื่องการร้องทุกข์ ทำให้ผู้เสียหายอาจเสียสิทธิในการดำเนินคดี อีกทั้งการ ที่ผู้เสียหายสามารถตัดสินใจเริ่มต้นและยุติคดีได้เอง เป็นช่องโหว่ที่ทำให้ผู้กระทำผิดหลุดพ้น จากกระบวนการยุติธรรม และเมื่อพิจารณาตามหลักเกณฑ์ที่ใช้แบ่งประเภทแล้ว ความผิด ดังกล่าว มีลักษณะที่สามารถจัดให้เป็นความผิดต่อแผ่นดินได้ จึงสมควรแก้ไขความผิดมาตรา 276 วรรคแรก ที่ไม่มีเหตุตามมาตรา 281 ให้เป็นความผิดต่อแผ่นดิน เพื่อให้เกิดความคุ้มครองทั้งต่อตัวผู้เสียหายและสังคมโดยรวมต่อไป