ปัจจัยสภาพแวดล้อมที่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ของการพัฒนาสมรรถนะการบริหารทรัพยากรบุคคลด้านธุรการของสำนักงานอัยการสูงสุด

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ระดับผลสัมฤทธิ์ของการพัฒนาสมรรถนะการบริหาร ทรัพยากรบุคคลด้านธุรการของสำนักงานอัยการสูงสุด (2) ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยสภาพแวดล้อมกับ ผลสัมฤทธิ์ของการพัฒนาสมรรถนะการบริหารทรัพยากรบุคคลด้านธุรการของสำนักงานอัยการสูงสุด และ (3) แนวทางการพัฒนาสมรรถนะการบริหารทรัพยากรบุคคลด้านธุรการของสำนักงานอัยการสูงสุด การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ ประชากรที่ใช้ในการศึกษาคือ ข้าราชการธุรการสังกัด สำนักงานอัยการสูงสุด จำนวน 920 คน ขนาดกลุ่มตัวอย่างจำนวน 279 คน คำนวณ โดยใช้สูตรของทาโร ยามาเน่ ที่ระดับความเชื่อมั่น 95% และวิธีการสุ่มแบบชั้นภูมิอยางเป็นสัดส่วน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลคือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบ สถิติค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ส่วนการวิเคราะห์ข้อมูลคุณภาพใช้การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า (1) ระดับผลสัมฤทธิ์ของการพัฒนาสมรรถนะการบริหารทรัพยากรบุคคลด้าน ธุรการของสำนักงานอัยการสูงสุดในภาพรวม อยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า มิติที่ 5 ด้าน คุณภาพชีวิตและความสมดุลระหว่างชีวิตกับการทำงาน อยู่ในระดับมากที่สุด โดยมิติที่ 4 ด้านความพร้อมรับผิด ด้านการบริหารทรัพยากรบุคคล อยู่ในระดับน้อยที่สุด (2) ปัจจัยสภาพแวดล้อมภายในองค์การมีความสัมพันธ์ เชิงบวกในระดับสูงกับผลสัมฤทธิ์ของการพัฒนาสมรรถนะการบริหารทรัพยากรบุคคลด้านธุรการของสำนักงาน อัยการสูงสุด และปัจจัยสภาพแวดล้อมภายนอกองค์การมีความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับปานกลางกับผลสัมฤทธิ์ ของการพัฒนาสมรรถนะการบริหารทรัพยากรบุคคลด้านธุรการของสำนักงานอัยการสูงสุด และ (3) ข้อเสนอแนะ แนวทางการพัฒนาสมรรถนะการบริหารทรัพยากรบุคคลด้านธุรการของสำนักงานอัยการสูงสุด คือ ควรนำ เทคนิคการสร้างองค์การแห่งการเรียนรู้มาใช้ และให้ความสำคัญกับบทบาทและกระบวนการบริหารทรัพยากร บุคคลของหน่วยงาน โดยเฉพาะการพัฒนาสมรรถนะและปรับปรุงงานการพัฒนาทรัพยากรบุคคลของสำนักงาน อัยการสูงสุดให้มีศักยภาพเพิ่มขึ้น โดยจะเน้นเรื่องการฝึกอบรมเป็นหลัก การส่งเสริมด้านการศึกษา ส่งเสริม การทำวิจัยในองค์การ การจัดการความรู้ และการพัฒนาเส้นทางอาชีพ