ผู้นำท้องถิ่นในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในชุมชน : กรณีศึกษาอำเภอพิบูลย์รักษ์ จังหวัดอุดรธานี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ผู้นำท้องถิ่นและลักษณะของผู้นำท้องถิ่นในชุมชนเขตอำเภอพิบูลย์รักษ์ จังหวัดอุดรธานี (2) วิธีการที่ผู้นำท้องถิ่นใช้ในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในชุมชนเขตอำภอพิบูลย์รักษ์ จังหวัดอุดรธานี (3) ความสัมพันธ์ของลักษณะของผู้นำท้องถิ่นกับการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในชุมชน ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชน ผู้นำท้องถิ่น และผู้ที่มีความขัคแย้งจำนวน 563 คน โดยกลุ่มตัวอย่างแบ่งเป็น ประชาชนทั่วไป จำนวน 393 คน กลุ่มผู้นำท้องถิ่น จำนวน 158 คน และผู้ที่มีความขัดแย้ง จำนวน 12 คน ข้อมูลเชิงคุณภาพ เครื่องมึอที่ใช้ในการเก็บรวบรวม คือ แบบสัมภาษณ์และการสังเกตใช้การวิเคราะห์เนื้อหาและนำเสนอข้อมูลเชิงพรรณนาส่วนข้อมูลเชิง ปริมาณใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์โดยใช้ค่าสถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาและ ไคสแควร์ ผลการวิจัยพบว่า (1) ผู้นำท้องถิ่นส่วนใหญ่เป็นเพศชาย ดำรงตำแหน่งสมาชิกองค์การบริหารส่วนตำบล มีการศึกษาในระดับมัธยมศึกษาหรือเทียบเท่า มีรายได้ต่อเดือนส่วนใหญ่อยู่ที่ 5,000 บาทหรือตํ่ากว่าลักษณะของผู้นำท้องถิ่นที่สำคัญในการได้รับการยอมรับให้เป็นผู้นำท้องถิ่น คือ เป็นคนมีอัธยาศัยไมตรีดี มีพฤติกรรมที่เหมาะสม เป็นที่ยอมรับของคนทั่วไป (2) วิธีการของผู้นำในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งที่ประชาชนให้ความสำคัญที่สุด คือ การประนีประนอม (3) ลักษณะของผู้นำท้องถิ่นมีความสัมพันธ์กับการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในชุมชน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05