การเรียกเอาค่าสินไหมทดแทนจากบุคคลอื่นที่พนักงานอัยการมิได้ฟ้องเป็นจำเลยต่อศาลในคดีอาญากรณีเด็กหรือเยาวชนเป็นจำเลย

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระเรื่อง การเรียกเอาค่าสินไหมทดแทนจากบุคคลอื่นที่พนักงาน มิได้ฟ้องเป็นจำเลยต่อศาลในคดีอาญากรณีเด็กหรือเยาวชนเป็นจำเลย มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึง แนวคิดเกี่ยวกับสิทธิของผู้เสียหายในคดีอาญา มาตรฐานสากลของหลักประกันสิทธิของผู้เสียหาย ในคดีอาญาระบบการชดใช้ค่าเสียหาย แนวคิดความรับผิดเพื่อละเมิดในการกระทำของผู้อื่น และการใช้สิทธิเรียกค่าสินไหมทดแทนของผู้เสียหายในคดีอาญา ตลอดจนปัญหาข้อจำกัดของผู้เสียหาย ในการใช้สิทธิเรียกค่าสินไหมทดแทนตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 44/1 ทั้งนี้เพื่อเป็นแนวทางปรับปรุงกฎหมายอันเป็นการคุ้มครองสิทธิของผู้เสียหายให้มีหลักประกันใน การได้รับการเยียวยาความเสียหายและการเข้าถึงกระบวนการยุติธรรมได้อย่างสะดวก รวดเร็ว และ เป็นธรรมยิ่งขึ้น การศึกษาค้นคว้าอิสระฉบับนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยวิธีการ วิจัยเอกสาร (Documentary Research) จากตัวบทกฎหมาย ตำรา เอกสารทางวิชาการ คำพิพากษาและ เอกสารอื่นที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษา พบว่า สิทธิของผู้เสียหายในการเรียกเอาค่าสินไหมทดแทนตามมาตรา 44/1 ยังมีจำกัด เพราะผู้เสียหายไม่อาจเรียกเอาจากบุคคลอื่นที่พนักงานอัยการมิได้ฟ้องเป็นจำเลยต่อศาล ในคดีอาญาได้ ซึ่งบุคคลนั้นมีความรับผิดเพื่อละเมิดในการกระทำของจำเลย และมีความสามารถใน การชดใช้ค่าสินไหมทดแทนมากกว่าจำเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกรณีเด็กหรือเยาวชนเป็นจำเลย ลังนั้น จึงควรมีการแก้ไขกฎหมายให้ผู้เสียหายสามารถเรียกเอาค่าสินไหมทดแทนจากบุคคลอื่นที่ พนักงานอัยการมิได้ฟ้องเป็นจำเลยต่อศาลในคดีอาญากรณีเด็กหรือเยาวชนเป็นจำเลยได้ อันเป็น การคุ้มครองสิทธิของผู้เสียหายให้มีหลักประกันในการได้รับการเขียวยาความเสียหาย และสามารถ เข้าถึงกระบวนการยุติธรรมไต้อย่างสะดวก รวดเร็ว และเป็นธรรมยิ่งขึ้น เป็นไปตามเจตนารมณ์ของ กฎหมาย และสอดคล้องกับปฏิญญาว่าด้วยหลักความยุติธรรมขั้นพื้นฐานสำหรับเหยื่ออาชญากรรม และการใช้อำนาจโดยมิชอบ