แนวทางในการพัฒนาความเข้มแข็งของกลุ่มเกษตรกรแปลงใหญ่ผึ้งโพรง อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษา 1) การบริหารจัดการกลุ่ม และการจัดการธุรกิจของกลุ่ม 2) ความรู้และแหล่งความรู้เกี่ยวกับการทำการเกษตรแบบแปลงใหญ่ และความคิดเห็นที่มีต่อความเข้มแข็งของกลุ่ม 3) การมีส่วนร่วมในการบริ หารจัดการกลุ่มของสมาชิก 4) การจัดการโซ่อุปทานของกลุ่ม 5) ปัญหา สภาพแวดล้อมภายในสภาพแวดล้อมภายนอก ข้อเสนอแนะ แนวทางในการพัฒนาความเข้มแข็งของกลุ่มผึ้งโพรง ผลการวิจัย พบว่า 1) การบริหารจัดการกลุ่ม ส่วนใหญ่อยู่ในระดับมาก โดยประเด็นที่สมาชิกมีความคิดเห็นมากที่สุด คือ การประชุมแต่ละครั้ง จะเปิดโอกาสให้สมาชิกได้แสดงความคิดเห็น และการจัดการธุรกิจของกลุ่มพบว่า ช่องทางการเข้าถึงลูกค้า จะอาศัยโซเชียลมีเดียในการเข้าถึงผู้บริโภค เนื่องจากรวดเร็วและครอบคลุมมากที่สุด 2)เกษตรกรมีความรู้เกี่ยวกับการทำการเกษตรแบบแปลงใหญ่อยู่ในระดับปานกลาง ได้รับความรู้จากสื่อกลุ่มมากที่สุดรองลงมา คือ สื่อบุคคล ความคิดเห็นที่มีต่อความเข้มแข็งของกลุ่มอยู่ในระดับปานกลาง โดยมีความคิดเห็นเรื่องคณะกรรมการมีความซื่อสัตย์ โปร่งใสมากที่สุด 3) การมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการกลุ่มของสมาชิกอยู่ในระดับปานกลาง โดยสมาชิกมีส่วนร่วมในการร่วมรับผลประโยชน์มากที่สุด รองลงมา คือ มีส่วนร่วมในการปฏิบัติ 4) การจัดการโซ่อุปทานของกลุ่ม พบว่า การจัดการต้นน้ำ คือ การพัฒนาคุณภาพของน้ำผึ้งให้ได้มาตรฐาน การจัดการกลางน้ำ คือ การพัฒนาผลิตภัณฑ์และบรรจุภัณฑ์ การจัดการปลายน้ำ คือ การเพิ่มช่องทางทางการค้าผ่านระบบ e-commerce 5) ปัญหาโดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง พบว่า มีปัญหา เรื่อง ขาดความรู้ด้านการตลาดมากที่สุด เกษตรกรมีข้อเสนอแนะ คือสมาชิกควรเพิ่มเติมความรู้ด้านการตลาดให้มากขึ้น จุดแข็ง คือ คณะกรรมการเข้มแข็ง จุดอ่อน คือ น้ำผึ้งและผลิตภัณฑ์จากน้ำผึ้งยังไม่ได้การรับรองมาตรฐาน มีโอกาส คือ พื้นที่ติดต่อกบประเทศมาเลเซีย และอุปสรรค คือ ความผันผวนของสภาพอากาศ โดยมีแนวทางในการพัฒนาความเข้มแข็งของกลุ่ม ได้แก่ ส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพน้ำผึ้งและผลิตภัณฑ์จากน้ำผึ้งให้ได้การรับรองมาตรฐาน พัฒนาองค์ความรู้ด้านการผลิต แปรรูป การพัฒนาผลิตภัณฑ์ บรรจุภัณฑ์ และการตลาดให้แก่สมาชิก และส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร เพื่อเป็นช่องทางการกระจายสินค้าเกษตรที่ผลิตได้จากแปลงใหญ่