ผลการปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีผู้รับการปรึกษาเป็นศูนย์กลางเพื่อพัฒนาการเห็นคุณค่าในตนเองของผู้ได้รับผลกระทบจากโรคเรื้อน นิคมบ้านกร่าง จังหวัดพิษณุโลก

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เปรียบเทียบการเห็นคุณค่าในตนเองของผู้ได้รับผลกระทบจากโรคเรื้อนก่อนและหลังการเข้าร่วมการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีผู้รับการปรึกษาเป็นศูนย์กลาง และ (2) เปรียบเทียบผลของการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีผู้รับการปรึกษาเป็นศูนย์กลางของผู้ได้รับผลกระทบจากโรคเรื้อน หลังทดลองกับระยะติดตามผล กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ได้รับผลกระทบจากโรคเรื้อนที่อาศัยอยู่ในนิคมบ้านกร่าง อาเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก ที่ได้มาโดยการสุ่มอย่างง่าย จำนวน 15 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบวัดการเห็นคุณค่าในตนเอง ซึ่งมีค่าความเที่ยงเท่ากับ .76 และโปรแกรมการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีผู้รับการปรึกษาเป็นศูนย์กลาง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัยปรากฏว่า (1) ผู้ได้รับผลกระทบจากโรคเรื้อนที่เข้าร่วมการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีผู้รับการปรึกษาเป็นศูนย์กลาง หลังการทดลอง มีการเห็นคุณค่าในตนเองเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ (2) เมื่อเปรียบเทียบระหว่างหลังการทดลอง กับระยะติดตามผลพบว่า ค่าคะแนนการเห็นคุณค่าในตนเองไม่แตกต่างกัน