An Extension of Sea Salt Production According to Good Agricultural Practices for Sea Salt Farm of Farmers in Mueang Samut Sakhon District, Samut Sakhon Province

Abstract

The objectives of this research were to study 1) basic personal, social, and economic conditions of farmers 2) sea salt production conditions of farmers 3) knowledge about sea salt production extension according to GAP standard of farmers 4) the receiving of the extension and needs for extension of sea salt production according to GAP standard of farmers and 5) problems and suggestions regarding the extension on sea salt production according to GAP standard of farmers. This research was survey research. The population of this study was 229 sea salt production farmers in Mueang Samut Sakhon district, Samut Sakhon province. The sample size of 146 people was determined by using Taro Yamane formula with the error value of 0.05 through simple random sampling method by lotto picking. Data were collected by conducting interview and were analyzed by using descriptive statistics. The results of the research found that 1) 73.3% of farmers were male with the average age of 61.99 years old, 63.7% completed primary school education, had the average member in the household of 4.10 people, and had the average experience in sea salt farm of 33.45 years. 52.7% of them were cooperative members, 90.4% had sea salt farming as their main profession. The average number of labor in the agricultural sector of 1.70 people. 87.0% had their own funding source, earned the average household income from sea salt farming of 293,184.93 Baht/year, and had the average cost of 210,150.68 Baht/year. 2) Regarding the sea salt farming of the farmers, 95.2% divided the area into 6 parts, the average sea salt farming area was 61.84 Rai, the average duration used for sea salt farming was 7.81 months, the average product collection was 4.61 round per year, and the average productivity was 6.60 ton/Rai/year of production. 95.2% harvested the product by using the wheel bearers, had the average hired labor of 17.55 people, and 97.3% did not receive GAP certification. 3) Farmers had knowledge about GAP standard, overall, at the highest level with the least knowledge on data storage and recording of the operations and key documents for at least 3 years. 4) Farmers received the extension on sea salt production according to GAP standard, overall, at the low level. They received the extension at the lowest level regarding the support for packaging materials and needed the extension regarding the extension, overall, at the moderate level. The most needed aspect was on the support for equipment/tool used in sea salt farming. And 5) Farmers faced with the problems regarding sea salt production according to GAP standard, overall, at the low level. The most problematic issue was on the lack of labor saving device/machine that was used in sea salt farming. They agreed with the suggestions, overall, at the moderate level. The most agreeable aspect was on the budget in the support of sufficient and appropriate basic facilities for the needs.

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) สภาพพื้นฐานส่วนบุคคล สังคม และเศรษฐกิจของเกษตรกร 2) สภาพการผลิตเกลือทะเลของเกษตรกร 3) ความรู้เกี่ยวกับการผลิตเกลือทะเลตามมาตรฐาน GAP ของเกษตรกร 4) การได้รับการส่งเสริมและความต้องการการส่งเสริมการผลิตเกลือทะเลตามมาตรฐาน GAP ของเกษตรกร และ 5) ปัญหาและข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการส่งเสริมการผลิตเกลือทะเลตามมาตรฐาน GAP ของเกษตรกร การวิจัยในครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ ประชากรที่ใช้ในการศึกษา คือ เกษตรกรผู้ทำนาเกลือทะเล ในอำเภอเมืองสมุทรสาคร จังหวัดสมุทรสาคร จำนวน 229 ราย กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่าง โดยใช้สูตรคำนวณ ของ ทาโร ยามาเน ที่ค่าความคลาดเคลื่อน 0.05 ได้จำนวน 146 ราย สุ่มตัวอย่างแบบง่ายโดยการจับสลาก เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า 1) เกษตรกรร้อยละ 73.3 เป็นเพศชาย อายุเฉลี่ย 61.99 ปี ร้อยละ 63.7 จบประถมศึกษา สมาชิกในครัวเรือนเฉลี่ย 4.10 ราย ประสบการณ์การทำนาเกลือเฉลี่ย 33.45 ปี ร้อยละ 52.7 เป็นสมาชิกสหกรณ์ ร้อยละ 90.4 ทำนาเกลือเป็นอาชีพหลัก จำนวนแรงงานในภาคการเกษตรเฉลี่ย 1.70 ราย ร้อยละ 87.0 มีแหล่งเงินทุนเป็นของตนเอง รายได้ของครัวเรือนจากการทำนาเกลือเฉลี่ย 293,184.93 บาท/ปี และมีต้นทุนเฉลี่ย 210,150.68 บาท/ปี 2) สภาพการทำนาเกลือทะเลของเกษตรกร ร้อยละ 95.2 มีการแบ่งสัดส่วนพื้นที่ออกเป็น 6 ส่วน พื้นที่ในการทำนาเกลือเฉลี่ย 61.84 ไร่ ระยะเวลาที่ใช้ในการทำนาเกลือเฉลี่ย 7.81 เดือน เก็บผลผลิตเฉลี่ย 4.61 รอบต่อปี ปริมาณผลผลิตเฉลี่ย 6.60 ตันต่อไร่ต่อปีการผลิต ร้อยละ 95.2 เก็บผลผลิตโดยใส่รถเข็น จ้างแรงงานเฉลี่ย 17.55 ราย และร้อยละ 97.3 ไม่ได้รับการรับรองมาตรฐาน GAP 3) เกษตรกรมีความรู้เกี่ยวกับมาตรฐาน GAP ในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยมีความรู้น้อยที่สุดในเรื่อง การเก็บรักษาบันทึกข้อมูลการปฏิบัติงานและเอกสารสำคัญไว้อย่างน้อย 3 ปี 4) เกษตรกรได้รับการส่งเสริมการผลิตเกลือทะเลตามมาตรฐาน GAP ในภาพรวมอยู่ในระดับน้อย โดยได้รับการส่งเสริมน้อยที่สุดในด้านการสนับสนุนวัสดุบรรจุภัณฑ์ และมีความต้องการในการส่งเสริม ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยต้องการสูงที่สุดในเรื่อง การสนับสนุนอุปกรณ์/เครื่องมือที่ใช้ในการทำนาเกลือทะเล 5) เกษตรกรมีปัญหาเกี่ยวกับการผลิตเกลือทะเลตามมาตรฐาน GAP ในภาพรวมอยู่ในระดับน้อย โดยมีปัญหาสูงที่สุดในเรื่อง ไม่มีเครื่องทุ่นแรง/เครื่องจักรที่ใช้ในการทำนาเกลือทะเล และเกษตรกรเห็นด้วยกับข้อเสนอแนะ ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยเห็นด้วยสูงที่สุดในเรื่อง งบประมาณในการสนับสนุนสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานที่เพียงพอและเหมาะสมต่อความต้องการ