ปัญหาการตรวจสอบดุลพินิจของฝ่ายปกครองโดยศาลปกครอง : ศึกษาเฉพาะกรณีคำสั่งแต่งตั้งโยกย้ายข้าราชการ

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ ให้ทราบถึงแนวคิดทฤษฎีเกี่ยวกับการบริหารงานบุคคลให้ทราบถึงประเภทคดีเกี่ยวกับการบริหารงานบุคคลเฉพาะกรณี การแต่งตั้งโยกย้ายข้าราชการ ศึกษาอำนาจศาลปกครองในการตรวจสอบการใช้อำนาจดุลพินิจ ของฝ่ายปกครองโดยเปรียบเทียบกับศาลปกครองฝรั่งเศสและศาลปกครองเยอรมัน ศึกษาวิเคราะห์แนว คำวินิจฉัยศาลปกครองสูงสุด กรณีคดีปกครองที่เกี่ยวกับคำสั่งแต่งตั้งโยกย้ายข้าราชการ โดยเฉพาะการตรวจสอบอำนาจดุลพินิจของฝ่ายปกครอง การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการวิจัยจากเอกสาร การศึกษา จากบทบัญญัติของกฎหมาย กฎ ระเบียบ ข้อบังคับ ที่เกี่ยวข้อง รวมทั้งข้อมูลต่าง ๆ ที่ได้จากตำรา ทางวิชาการ หนังสือ บทความ ข้อเขียนต่างๆ งานวิจัย หรือวิทยานิพนธ์ และค้นคว้าได้จากอินเตอร์เน็ท ตลอดจนแนวคำพิพากษา และคำสั่งของศาลปกครองสูงสุดที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาพบว่า การฟ้องคดีในการตรวจสอบดุลพินิจของฝ่ายปกครองเกี่ยวกับคำสั่งแต่งตั้งโยกย้ายข้าราชการได้ 2 ประเภท คือคดีพิพาทเกี่ยวกับการที่หน่วยงานทางปกครองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐ ออกคำสั่งโดยไม่ชอบด้วยกฎหมายและการกระทำละเมิดอันเกิดจากคำสั่ง ตามมาตรา 9 วรรคหนี่ง (1) และ (3) แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 พบว่า ศาลปกครองไม่สามารถตรวจสอบกรณีผู้รับคำสั่งไม่ดำเนินการแก้ไขความเดือดร้อนเสียหายก่อนฟ้องและไม่เข้าไปตรวจสอบกรณีโยกย้ายที่เป็นมาตรการภายใน จึงเสนอแนวทางแก้ไข ควรให้ได้เข้าไปตรวจสอบกรณีการโยกย้ายที่เป็นมาตรการภายใน เช่นเดียวกับศาลปกครองเยอรมัน และกำหนดให้คณะกรรมการข้าราชการพลเรือนกำหนดหลักเกณฑ์การย้าย โดยกำหนดให้การย้ายมีสองประเภท คือ การโยกย้ายตามคำขอ และการโยกย้ายเพื่อประโยชน์ของทางราชการและกรณีนี้กำหนด หลักเกณฑ์ ว่า “การโยกย้ายเพื่อประโยชน์ของทางราชการห้ามมิให้ย้ายข้าราชการที่มีอายุราชการเหลือเพียง 1 ปี เว้นแต่ย้ายตามคำขอของข้าราชการผู้นั้น”