อำนาจศาลในการใช้ดุลพินิจงดหรือลดค่าปรับกรณีผู้ประกันผิดสัญญาประกันตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 119

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้เป็นกำรวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยวิธีวิจัยเอกสารจากแหล่งข้อมูลตางๆ เช่น ตำรา คำอธิบาย ความหมาย แนวคิด คำพิพากษาศาลฎีกา บทความจากวารสาร และสัมภาษณ์ความเห็นของผู้พิพากษา เพื่อทราบถึงปัญหาและแนวทำงแก้ไขของศำลไทยเปรียบเทียบกับกฎหมำยของประเทศฝรั่งเศส ประเทศเยอรมัน ประเทศอังกฤษ และประเทศสหรัฐอเมริกาผลการศึกษาพบว่า การให้อำนาจศาลใช้ดุลพินิจงดหรือลดค่าปรับนั้นได้ กำหนดแนวทางการใช้ดุลพินิจไว้ในวงกว้าง ซึ้งอาจทำให้เกิดปัญหาในทางปฏิบัติที่แตกต่างกันขาดเอกภาพและความเป็นธรรม แนวทางที่ผู้เขียนศึกษาพบในสาระนิพนธ์ฉบับนี้และจาการสัมภาษณ์ผู้พิพากษาแล้วเห็นควรกำหนดกรอบและเงื่อนไขในการใช้ดุลพินิจในการงดหรือการลดค่าปรับของศาล ตลอดจนระเบียบข้อบังคับของหน่วยงานศาลที่เกี่ยวข้อง เพื่อที่จะได้วางแนวทางในการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น โดยการสั่งงดหรือลดค่าปรับนั้นควรคำนึงถึงความพยายามในการติดตามตัวผู้ต้องหาหรือจำเลย ความเสียหายที่เกิดขึ้นแก่สังคมโดยรวมและอัตราโทษที่ถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดตามลำดับ ส่วนการลดค่าปรับควรพิจารณาลดเป็นอัตราส่วน เช่น กึ่งหนึ่ง หนึ่งในสาม หรือหนึ่งในสี่ ของจำนวนเงินประกัน และผู้เขียนเห็นว่าควรนำเทคโนโลยีนวัตกรรมใหม่เช่นกำไล EM มำใช้ในการควบคุมผู้ต้องหาหรือจำเลย รวมทั้งนำหลักประเมินความเสี่ยงมาใช้ควบคู่กันไปกับการปล่อยตัวชั่วคราวตามแนวทำงของต่างประเทศเพื่อให้สอดคล้องกับสภาพสังคมไทยในปัจจุบัน ดังนั้น สำนักงานศาลยุติธรรมหรือประธานศาลฎีกาควรมีคำแนะนำ หรือข้อบังคับ เพื่อกำหนดกรอบหลักเกณฑ์ในการใช้ดุลพินิจ ของศาลทั่วประเทศให้ปฏิบัติไปในแนวทางเดียวกัน ทั้งนี้เพื่อป้องกันมิให้เกิดการใช้ดุลพินิจที่แตกต่างและไม่เป็นเอกภาพ เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมแก่สังคมโดยรวมและเป็นมาตรฐานเดียวกันสืบไป