กรุณาใช้ตัวระบุนี้เพื่ออ้างอิงหรือเชื่อมต่อรายการนี้:
https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/10717| ชื่อเรื่อง: | ดุลพินิจและการใช้ดุลพินิจของเจ้าหน้าที่รัฐฝ่ายปกครองศึกษากรณี : การเพิกถอนและจำหน่ายรายชื่อบุคคลออกจากทะเบียนบ้านของนายทะเบียนอำเภอตามพระราชบัญญัติการทะเบียนราษฎร พ.ศ.2534 |
| ชื่อเรื่องอื่นๆ: | Discretion and exercise of Discretion of government officers: a case study on revocation and suspension of names from house registration certificates by District Registrars under the Civil Registration Act,B.E. 2534 |
| ผู้แต่ง/ผู้ร่วมงาน: | สุพัตรา แผนวิชิต, อาจารย์ที่ปรึกษา วิเศษ ผงนอก, 2522- มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. สาขาวิชานิติศาสตร์ |
| คำสำคัญ: | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. วิชาเอกกฎหมายมหาชน --การศึกษาเฉพาะกรณี ดุลยพินิจ ทะเบียนราษฎร์ การศึกษาอิสระ--กฎหมายมหาชน |
| วันที่เผยแพร่: | 2561 |
| สำนักพิมพ์: | มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช |
| บทคัดย่อ: | การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาให้ทราบถึงแนวความคิดหลักการที่เกี่ยวข้องในการใช้ดุลพินิจของเจ้าหน้าที่รัฐฝ่ายปกครองในการกระทำทางปกครองเพื่อศึกษาให้ทราบถึงปัญหาอุปสรรคและปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อการใช้ดุลพินิจของเจ้าหน้าที่รัฐฝ่ายปกครอง (นายทะเบียนอำเภอ) ในการกระทำทางปกครองตามกฎหมายว่าด้วยการทะเบียนราษฎรและระเบียบที่เกี่ยวข้องเพื่อเสนอแนะแนวทางและมาตรการปฏิบัติงานประกอบการใช้ดุลพินิจของเจ้าหน้าที่รัฐฝ่ายปกครอง (นายทะเบียนอำเภอ) ในการกระทำทางปกครองเพื่อให้เป็นไปตามขอบเขตและเจตนารมณ์ของกฎหมาย ผลการศึกษาพบว่าเจ้าหน้าที่รัฐฝ่ายปกครอง (นายทะเบียนอำเภอ) ได้ใช้อำนาจหน้าที่ในการปฏิบัติงานด้านการทะเบียนราษฎรตามกฎหมายพระราชบัญญัติการทะเบียนราษฎร พ.ศ. 2534 และระเบียบสำนักทะเบียนกลางว่าด้วยการจัดทำทะเบียนราษฎร พ.ศ. 2535 เจ้าหน้าที่รัฐฝ่ายปกครอง (นายทะเบียนอำเภอ) ได้กระทำทางปกครองอันเป็น“ อำนาจดุลพินิจ” และ“ อำนาจผูกพัน” ที่ส่งผลกระทบต่อประชาชนใน 2 กรณีคือ 2.1) การเพิ่มชื่อและรายการบุคคลในทะเบียนบ้าน (ทร. 14) ซึ่งก่อใซึ่งก่อให้เกิดสิทธิและสถานะบุคคลตามกฎหมายซึ่งเกิดจากการใช้ดุลพินิจที่ไม่ถูกต้องและบิดเบือนข้อเท็จจริง 2.2) กรณีการเพิกถอนและจำหน่ายรายการบุคคลออกจากทะเบียนบ้าน (ทร. 14) อันเป็นการเพิกถอนสิทธิและสถานะบุคคลตามกฎหมายเพื่อระงับเหตุและยับยั้งความเสียหายที่กระทบต่อประชาชนและประโยชน์สาธารณะอันเป็นมูลเหตุแห่งข้อพิพาทควรมีการบัญญัติกฎหมายเกี่ยวกับการทะเบียนราษฎรกับกฎหมายเกี่ยวกับการจดทะเบียนคนเกิดหรือทะเบียนตายงานทะเบียนราษฎรบุคคลสัญชาติไทยกับบุคคลต่างด้าวแยกไว้เฉพาะแต่ละฉบับต้องปรับปรุงและแก้ไขบทบัญญัติเกี่ยวกับการเพิ่มชื่อบุคคลในทะเบียนบ้าน (ท.ร. 14) แห่งพระราชบัญญัติการทะเบียนราษฎร พ.ศ. 2534 และระเบียบสำนักทะเบียนกลางว่าด้วยการจัดทำทะเบียนราษฎร พ.ศ. 2535 ให้ชัดเจนโดยเฉพาะต้องกำหนด“ ถ้อยคำ” หรือ“ ข้อความ” ในการใช้ดุลพินิจเป็นไปตามหลักแห่งความเหมาะสมหลักแห่งความจำเป็นและหลักแห่งความได้สัดส่วนตามแต่ละกรณีทั้งนี้ทั้งนี้เพื่อเป็นแนวทางในการใช้ดุลพินิจของเจ้าหน้าที่รัฐฝ่ายใกครอง (นายทะเบียนอำเภอ) ที่ถูกต้องและเป็นไปตามเจตนารมณ์ของกฎหมาย |
| URI: | https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/10717 |
| ปรากฏในกลุ่มข้อมูล: | Law-Independent study |
แฟ้มในรายการข้อมูลนี้:
| แฟ้ม | รายละเอียด | ขนาด | รูปแบบ | |
|---|---|---|---|---|
| fulltext.pdf | เอกสารฉบับเต็ม | 9.6 MB | Adobe PDF | ดู/เปิด |
รายการนี้ได้รับอนุญาตภายใต้ Creative Commons License
