ดุลพินิจของศาลในการลดโทษ: ศึกษากรณีจำเลยรับสารภาพ ข่มขืนแล้วฆ่า

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ (1) ศึกษาถึงแนวคิด ทฤยฎี เกี่ยวกับการใช้ดุลพินิจของศาลในการลดโทษของจำเลยที่รับสารภาพในคดีข่มขืนแล้วฆ่า (2) ศึกษาถึงแนวทางในการบังคับใช้กฎหมายของไทย เกี่ยวกับการใช้ดุลพินิจของศาลในการลดโทษของจำเลยที่รับสารภาพในคดีข่มขืนแล้วฆ่า และ (3) ศึกษาถึงแนวทางในการแก้ไขปัญหากฎหมายของไทยและต่างประเทศ และข้อบกพร่องของกฎ หมายที่เกี่ยวกับการใช้ดุลพินิจของศาลในการลดโทษของจำเลยที่รับสารภาพในคดีข่มขืนแล้วฆ่า การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยรวบรวมข้อมูลจากเอกสารหลักกฎหมาย บทบัญญัติของกฎหมาย คำพิพากษาของศาล บทความวารสารต่าง และเปรียบเทียบกับต่างประเทศ แล้วนำมาพิเคราะห์ในข้อมูลที่ทำการศึกษา แล้วนำมาสู่การแก้ไข ปรับปรุง และนำเสนอเพื่อประยุกต์ใช้ในกระบวนการทางอาญาผลการศึกษา พบว่า (1) ศาลสามารถลดโทษไม่เกินกึ่งหนึ่งของโทษแก่ผู้กระทำความผิดในคดีข่มขืนแล้วฆ่า หากเมื่อจำเลยให้การรับสารภาพที่เป็นประโยชน์ในการพิจารณาคดีของศาล (2) การลดโทษของจำเลยที่รับสารภาพในคดีข่มขืนแล้วฆ่า เป็นการใช้ดุลพินิจของศาลในแต่ละคดีเป็นเรื่อง ๆไป ไม่อาจนำมาใช้เป็นเกณฑ์ทั่วไปในทุกคดีได้ และยังไม่มีบทบัญญัติใดกำหนดหลักเกณฑ์ไว้ เพื่อเป็นแนวทางในการใช้ดุลพินิจของศาลเพื่อลดโทษแก่จำเลยที่รับสารภาพในคดีข่มขืนแล้วฆ่า (3) ประเทศสหรัฐอเมริกามีคณะกรรมการกำหนดโทษแก่จำเลย โคยการชี้ขาคจากเสียงข้างมาก และมีตารางการกำหนดโทษ เพื่อเป็นแนวทางในการลงโทษผู้กระทำความผิดอย่างเหมาะสม ส่วนประเทศฝรั่งเศสมีการกำหนดอัตราโทยอย่างสูงเพื่อเปิดโอกาสให้ผู้พิพากษาสามารถใช้ดุลพินิจได้ตามความเหมาะสมในการลดโทษ ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับประเทศไทยเป็นอย่างมากจึงมีข้อเสนอแนะให้ศาลกำหนดบทลงโทษลงไปในแต่ละวิธีของการกระทำความผิดได้ โดยไม่ต้องใช้หลักดุลพินิจของศาลมาประกอบการพิจารณา เพื่อให้การกำหนดบทลงโทษแก่ผู้กระทำความผิดในคดีข่มขืนแล้วฆ่า เป็นไปในทิศทางเดียวกัน และเกิดความยุติธรรมต่อสังคมโดยรวม