อุปสรรคในกระบวนการอนุญาโตตุลาการสมาคมประกันวินาศภัย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาหลักการและแนวคิดทฤษฎีการอนุญาโตตุลาการ การใช้สัญญาระงับข้อพิพาทระหว่างบริษัทประกันภัย อนุญาโตตุลาการ สมาคมประกันวินาศภัย ในลักษณะของสิทธิของคู่ความในการเลือกอนุญาโตตุลาการและการใช้สิทธิในการดำเนินข้อพิพาท (2) เพื่อศึกษากฎหมาย ต่างประเทศและกฎหมายไทยที่เกี่ยวข้องกับการระงับข้อพิพาทเกี่ยวกับการประกันภัยรถยนต์ โดยการ อนุญาโตตุลาการ (3) เพื่อวิเคราะห์ประเด็นที่เป็นอุปสรรคในสัญญาระงับข้อพิพาท และวิธีดำเนินข้อพิพาทระหว่างบริษัทประกันภัยโดยอนุญาโตตุลาการ สมาคมประกันวินาศภัย (4) เพื่อเสนอแนะเป็นแนวทางในการพิจารณาเกี่ยวกับการแก้ไขปรับปรุงสัญญาระงับข้อพิพาท ระหว่างบริษัทประกันภัย อนุญาโตตุลาการ สมาคมประกันวินาศภัยการวิจัยครั้งนี้เป็นการวิธีวิจัยเชิงพรรณนาโดยวิจัยเอกสารเป็นหลัก โดยทำการวิเคราะห์อุปสรรคใน กระบวนการอนุญาโตตุลาการ สมาคมประกันวินาศภัย รวมทั้งกฎหมายที่อนุญาโตตุลาการทั้งในต่างประเทศและในประเทศไทยเพื่อนำมาวิเคราะห์ประเด็นที่เป็นอุปสรรคในสัญญาระงับข้อพิพาทผลการวิจัยพบว่า (1) สัญญาระงับข้อพิพาทระหว่างบริษัทประกันภัย อนุญาโตตุลาการ สมาคมประกันวินาศภัยบางส่วนนั้นยังไม่ตรงตามวัตถุประสงค์ของการอนุญาโตตุลาการ เนื่องจากการทำสัญญานั้นจะต้องเป็นไปตามหลักเสรีภาพเพื่อเป็นการให้อิสระแก่บุคคลที่จะเลือกผู้ที่มาทำการอนุญาโตตุลาการ ซึ่งประเทศไทยก็มีพระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. 2545 กำหนดเรื่องดังกล่าวไว้ หรือในการอนุญาโตตุลาการต่างประเทศก็มีอนุสัญญาว่าด้วยการยอมรับนับถือเช่นกัน (2) การเรียกพยานเอกสารและพยานวัตถุในการดำเนินกระบวนพิจารณาของอนุญาโตตุลาการนั้น ควรมีข้อกำหนดให้ชัดเจนและระบุไว้ในสัญญาระงับข้อพิพาทระหว่างบริษัทประกันภัย เพื่อที่อนุญาโตตุลาการจะได้ดำเนินการตามวัตถุประสงค์ของการอนุญาโตตุลาการและสัญญาระงับข้อพิพาทระหว่างบริษัทประกันภัย (3) การไม่ปฏิบัติตามสัญญาประนอมข้อพิพาทและคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ สมาคมประกันวินาศภัยควรมีบทบาทในการที่จะทำให้สัญญาประนอมข้อพิพาทและคำชี้ขาด อนุญาโตตุลาการมีผลที่จะทำให้ฝ่ายที่ไม่ปฏิบัติตามคำชี้ขาดดำเนินการให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ของการ อนุญาโตตุลาการโดยไม่ต้องร้องต่อศาลอีก