ความสัมพันธ์ระหว่างการคิดอย่างมีวิจารณญาณ การคิดสร้างสรรค์ และการคิดแก้ปัญหาที่มีต่อกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรม ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนวัดศรีนวลธรรมวิมล กรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการคิดอย่างมีวิจารณญาณ การคิดสร้างสรรค์ และการคิดแก้ปัญหากับกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรม และ 2) สร้างสมการพยากรณ์กระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรม โดยใช้การคิดอย่างมีวิจารณญาณ การคิดสร้างสรรค์ และการคิดแก้ปัญหากลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนวัดศรีนวลธรรมวิมล กรุงเทพมหานคร ที่ได้จากการสุ่มแบบแบ่งชั้น จำนวน 220 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นแบบทดสอบ 4 ฉบับ 1) แบบทดสอบการคิดวิจารณญาณ 2) แบบทดสอบการคิดสร้างสรรค์ 3) แบบทดสอบการคิดแก้ปัญหา และ 4) แบบทดสอบกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน สหสัมพันธ์พหุคูณ และการสร้างสมการถดถอยพหุคูณผลการวิจัยพบว่า 1) ตัวแปรทุกตัวมีความสัมพันธ์กับกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยการคิดวิจารณญาณมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน มากที่สุด เท่ากับ .965 และ 2) การศึกษาตัวพยากรณ์ พบว่า การคิดอย่างมีวิจารณญาณ (Z1) การคิดสร้างสรรค์(Z2) และการคิดแก้ปัญหา (Z3) สามารถพยากรณ์กระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรม (Z’) ได้ ซึ่งสามารถสร้างสมการถดถอยในรูปคะแนนมาตรฐาน ได้ดังนี้Z’ = .639 (Z1) + .127 (Z2) + .254 (Z3)