Legal Issues Regarding the Exercise of Discretion in Handling Special Cases: A Case Study of Offenses under the (1984 Emergency Decree on Borrowing Money that Defrauds the Public, Classified as Special Cases under) Section 21, Paragraph One (1) of the Special Case Investigation Act, B.E.2547 (2004).

Abstract

This independent study aims to: (1) study the concepts, theories, and background concerning the discretionary power of the Director-General of the Department of Special Investigation (DSI) in accepting special cases related to economic crimes involving borrowing money and defrauding the public,. (2) examine the issues surrounding of the exercise of such discretionary powers in accepting these cases as special cases, (3) the discretionary powers of the Director-General of the DSI in handling special cases of public fraud through money lending in Thailand, the United States, the United Kingdom, and Australia, and (4) propose recommendations for improving and developing the process for exercising discretionary powers in these cases. This independent study is qualitative in nature, relying on documentary research, including legal texts, textbooks, research papers, and other relevant documents related to the exercise of administrative discretion in accepting special cases by the Director-General of the DSI, particularly in economics crime involving public fraud through money lending.The findings reveal that (1) the Director-General of the DSI alone exercises the discretion to accept or reject cases of public fraud through money lending as special cases, which is not fully aligned with principles of administrative discretion and oversight, (2) the exercise of discretionary power in rejecting a case as a special case cannot be appealed, (3) compared to foreign laws, Thai law lacks a clear legal framework governing the Director-General’s discretionary powers, allowing for unregulated discretion in deciding whether to accept or reject a case, and (4) the study recommends amending the law to appoint the Director-General of the DSI on the advice of the Cabinet, with parliamentary approval, for a single term not exceeding four years. Furthermore, decisions to reject cases as special cases should be treated as administrative orders, subject to appeal by the injured party. Lastly, the 1984 Emergency Decree on Borrowing Money that Defrauds the Public should be amended to enhance the efficiency of preventing and suppressing pyramid schemes and public fraud.

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาแนวคิด ทฤษฎี และความเป็นมาของการใช้อำนาจดุลพินิจในการรับคดีพิเศษของอธิบดีกรมสอบสวนคดีพิเศษในคดีที่เกี่ยวเนื่องกับอาชญากรรมทางเศรษฐกิจฐานการกู้ยืมเงินที่เป็นการฉ้อโกงประชาชน (2) ศึกษาปัญหาการใช้อำนาจดุลพินิจของอธิบดีกรมสอบสวนคดีพิเศษในการรับคดีที่เกี่ยวเนื่องกับการกู้ยืมเงินที่เป็นการฉ้อโกงประชาชนไว้เป็นคดีพิเศษ (3) ศึกษาเปรียบเทียบอำนาจดุลพินิจของอธิบดีกรมสอบสวนคดีพิเศษในการรับคดีพิเศษในกรณีคดีการกู้ยืมเงินที่เป็นการฉ้อโกงประชาชนระหว่างประเทศไทยกับประเทศสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และเครือรัฐออสเตรเลีย (4) เสนอแนะในการแก้ไข พัฒนากระบวนการใช้อำนาจดุลพินิจของอธิบดีกรมสอบสวนคดีพิเศษในการรับคดีพิเศษกรณีที่เกี่ยวกับการกู้ยืมเงินที่เป็นการฉ้อโกงประชาชน การศึกษาค้นคว้าอิสระเรื่องนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการวิจัยเอกสาร จากตัวบทกฎหมาย ตำรา งานวิจัย บทความและเอกสารอื่นที่เกี่ยวข้องกับการใช้อำนาจดุลพินิจทางปกครอง ในการรับคดีพิเศษของอธิบดีกรมสอบสวนคดีพิเศษในคดีที่เกี่ยวเนื่องกับอาชญากรรมทางเศรษฐกิจฐานการกู้ยืมเงินที่เป็นการฉ้อโกงประชาชนผลการศึกษาพบว่า (1) อธิบดีกรมสอบสวนคดีพิเศษเพียงคนเดียวที่ใช้อำนาจดุลพินิจมีคำสั่งรับหรือไม่รับคดี ที่เกี่ยวเนื่องกับการกู้ยืมเงินที่เป็นการฉ้อโกงประชาชนไว้เป็นคดีพิเศษซึ่งยังไม่สอดคล้องกับหลักการใช้และควบคุมตรวจสอบดุลพินิจฝ่ายปกครอง (2) การใช้อำนาจดุลพินิจของอธิบดีกรมสอบสวนคดีพิเศษมีคำสั่งไม่รับเรื่องไว้เป็นคดีพิเศษไม่สามารถอุทธรณ์ได้ (3) เปรียบเทียบกฎหมายไทยกับต่างประเทศแล้วพบว่า กฎหมายไทยมิได้กำหนดกรอบการใช้อำนาจดุลพินิจของอธิบดีกรมสอบสวนคดีพิเศษไว้อย่างชัดเจน เท่ากับเป็นการเปิดช่องให้ใช้ดุลพินิจเลือกได้ว่าจะให้รับหรือไม่รับเรื่องไว้เป็นคดีพิเศษได้โดยไม่มีขอบเขตและปราศจากการควบคุมโดยบทบัญญัติของกฎหมาย (4) ผู้ศึกษาจึงเสนอให้มีการแก้ไขกฎหมายให้อธิบดีกรมสอบสวนคดีพิเศษแต่งตั้งขึ้นตามคำแนะนำของคณะรัฐมนตรีโดยความเห็นชอบจากรัฐสภา ดำรงตำแหน่งได้วาระเดียวและไม่เกิน 4 ปี รวมทั้ง ให้คำสั่งไม่รับเรื่องไว้เป็นคดีพิเศษเป็นคำสั่งทางปกครอง ผู้เสียหายสามารถอุทธรณ์คำสั่งได้ และแก้ไขพระราชกำหนดการกู้ยืมเงินที่เป็นการฉ้อโกงประชาชน พ.ศ.2527 เพื่อให้การป้องกันและปราบปรามแชร์ลูกโซ่หรือการฉ้อโกงประชาชนมีประสิทธิภาพ