การพัฒนาระบบการบริหารความปลอดภัยในการบริหารยาของฝ่ายการพยาบาล โรงพยาบาลอุบลรักษ์ ธนบุรี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยและพัฒนามีวัตถุประสงค์เพึ่อ (1) ศึกษาสภาพการณ์และการมีส่วนร่วมในการบริหารความปลอดภัยในการบริหารยา (2) พัฒนาระบบการบริหารความปลอดภัยในการบริหารยา และ (3) ประเมินความเหมาะสมของระบบการบริหารความปลอดภัยในการบริหารยาที่พัฒนาขึ้น กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลอุบลรักษ์ ธนบุรี มี 2 กลุ่ม กลุ่ม / ศึกษาสภาพการณ์และการมีส่วนร่วมในการบริหารความปลอดภัยในการบริหารยา และพัฒนาระบบการบริหารความปลอดภัยในการบริหารยา ประกอบด้วย พยาบาลวิชาชีพ จำนวน 31 คน ได้แก่ ระดับหัวหน้าแผนก 9 คน และระดับปฏิบัติการ จำนวน 22 คน และหัวหนัาแผนกเภสัชกรรม 1 คน กลุ่ม 2 กลุ่ม ประเมินความเหมาะสมของระบบการบริหารความปลอดภัยในการบริหารยา จำนวน 12 คน ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิ 1 คน ผู้บริหารสูงสุด 1 คน หัวหน้าแผนกเภสัชกรรม 1 คน และผู้ร่วมพัฒนาระบบ 9 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย (1) แบบสอบถาม (2) แบบสนทนากลุ่ม (3) แบบประเมินความเหมาะสมของระบบการบริหารความปลอดภัยในการบริหารยา ตามลำดับ ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนี้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน มีค่าความเที่ยงสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แอลฟาของครอนบาด เท่ากับ .92 วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยค่าเฉลี่ย ค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ โดยวิเคราะห์เนื้อหาจากการสนทนากลุ่ม และประเมินความเหมาะสมของระบบโดยใช้ AGREE Appraisal Instrument ผลการวิจัยพบว่า (1) สภาพการณ์และการมีส่วนร่วมในการบริหารความปลอดภัยในการบริหารยาของฝ่ายการพยาบาล โรงพยาบาลอุบลรักษ์ ธนบุรี อยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 3.60 และ 3.80 ตามลำดับ (2) ระบบการบริหารความปลอดภัยในการบริหารยาของฝ่ายการพยาบาล โรงพยาบาลอุบลรักษ์ ธนบุรี ประกอบด้วย (2.1) ด้านโครงสร้างได้แก่ (ก) นโยบายแจ่มชัด (ข) จัดการความรู้ (ค) มีผู้รับผิดชอบ (ง) รอบคอบวางแผน/ดำเนินงาน (จ) สื่อสารมีประสิทธิภาพ (ฉ) ติดตามงานและแก้ไข (2.2) การพัฒนากระบวนการบริหารยาได้แก่ (ก) ลดขั้นตอนการทำงาน (ข) ร่วมรายงานความคลาดเคลื่อน (ค) มีป้ายเตือนยากลุ่มเสี่ยง (ง) ไม่หลีกเลี่ยงการทวนสอบ (จ) ตอบคำถามผู้ป่วยและญาติ (ฉ) ไม่ประมาทเฝ้าสังเกต (ช) รีบแจ้งเหตุเมื่อผิดพลาด และ (3) การประเมินความเหมาะสมของระบบ ได้ค่าคะแนนความเชื่อมั่นโดยรวมทุกมิติมีค่าความเชื่อมั่น 0.91 การวิจัยครั้งนี้ชี้ว่า ความความรู้ความสามารถ การจัดการแบบมีส่วนร่วม และการสื่อสารที่ดีจะช่วยให้พยาบาลวิชาชีพสามารถออกแบบปรับปรุงระบบความปลอดภัยที่ตรงกับสภาพการณ์ของฝ่ายการพยาบาล สร้างการยอมรับในการเปลี่ยนแปลงและนำไปสู่การนำไปใช้เพื่อให้เกิดประโยชน์แก่ผู้รับบริการต่อไป