การวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อการส่งออกของประเทศไทยไปยังสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตธุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาภาวะการค้าทางด้านการส่งออกสินค้าของประเทศไทยไปยังสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (2) ศึกษาปัจจัยที่กำหนดการส่งออกของประเทศไทยไปยังสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ในช่วง พ.ศ. 2536-2547 และ (3) ศึกษาความสัมพันธ์ของอัตราเงินเฟ้อ และอัตราแลกเปลี่ยนระหว่างสองประเทศ ตามแนวคิดและทฤษฎีอำนาจซื้อเสมอภาคโดยเปรียบเทียบในช่วง พ.ศ. 2537-2547การศึกษาครั้งนี้ได้ทำการวิเคราะห์โดยอาศัยข้อมูลทุติยภูมิซึ่งเป็นข้อมูลรายปี ระหว่างปี พ.ศ.2536-2547 โดยแบ่งการวิเคราะห์ออกเป็นสองส่วน คือการวิเคราะห์เชิงพรรณนา และเชิงปริมาณ ซึ่งใช้การวิเคราะห์สมการถดถอยพหุคูณเชิงเส้นตรงผลจากการศึกษาภาวะการค้าทางด้านการส่งออกสินค้าของประเทศไทยไปยังสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวพบว่าไทยเป็นฝ่ายได้เปรียบดุลการค้าลาวมาโดยตลอด และมูลค่าการส่งออกจากไทยไปยังสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวนั้นมีมูลค่าสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ยังมีปัญหาและอุปสรรค ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการค้านอกระบบ ขั้นตอนและระเบียบการส่งออกของไทย ซึ่งมีขั้นตอนที่ยู่งยากซับซ้อนการคืนภาษีอากรล่าช้า การจัดเก็บภาษีนำเข้าวัตถุดิบ เครื่องจักร และชิ้นส่วนในอัตราสูง การขาดแคลนบุคลากรที่มีความรู้ความชำนาญในเรื่องการล้า การกีดกันทางการค้าของรัฐบาลลาว และที่สำคัญคือ การขาดข้อมูลการตลาดที่สำคัญของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวในเรื่องการค้าผลการวิเคราะห์การถดถอยเชิงซ้อนพบว่าระดับรายได้ประชาชาติของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว มีความสัมพันธ์ในทางเดียวกันกับมูลค่าการส่งออกของประเทศไทยไปยังสาธารณรัฐ ประชาธิปไตยประชาชนลาว โดยมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ซึ่งสอดคล้องกับทฤษฎี และสมมติฐานที่ตั้งไว้ในส่วนของการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างอัตราเงินเฟ้อ และอัตราแลกเปลี่ยนนั้น ผลการศึกษาพบว่าอัตราการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนเงินบาทของประเทศไทยต่อสกุลเงินกีบของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว มีความสัมพันธ์กับผลต่างระหว่างอัตราเงินเฟ้อของประเทศไทย กับอัตราเงินเฟ้อของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ซึ่งสอดคล้องกับทฤษฎีอำนาจซื้อเสมอภาคโดยเปรียบเทียบโดยมีนัยสำคัญทางสถิติ ณ ระดับ 0.05