การพัฒนารูปแบบพฤติกรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของพยาบาลวิชาชีพโดยใช้กระบวนการสุนทรียสนทนา แผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลยโสธร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยและพัฒนามีวัตถุประสงค์เพี่อ 1) ศึกษาปัญหาและแนวทางการพัฒนาของ รูปแบบพฤติกรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของพยาบาลวิชาชีพ แผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลยโสธร 2) พัฒนา รูปแบบพฤติกรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของพยาบาลวิชาชีพ โดยใช้กระบวนการสุนทรียสนทนา และ 3) ศึกษาพฤติกรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของพยาบาลวิชาชีพ ก่อนและหลังการพัฒนา กลุ่มตัวอย่างแบ่งเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ 1) พยาบาลวิชาชีพแผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลยโสธร 22 คน และ 2) ผู้ใช้บริการแผนกผู้ป่วยนอกก่อนและหลังการใช้รูปแบบพฤติกรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคล กลุ่มละ 30 คน การวิจัยมี 3 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 ศึกษาปัญหา โดยทบทวนวรรณกรรม อบรมพยาบาลวิชาชีพเรื่องสุนทรีย สนทนาและพฤติกรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคล สำรวจความพึงพอใจทั้งของผู้ใช้บริการและของพยาบาลวิชาชีพ ต่อพฤติกรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของพยาบาลวิชาชีพ และประชุมกลุ่มเพี่อศึกษาปัญหาและแนวทางการ พัฒนารูปแบบด้วยกระบวนการสุนทรียสนทนา 2 ครั้ง ระยะที่ 2 พัฒนารูปแบบด้วยกระบวนการสุนทรียสนทนา 3 ครั้ง และระยะที่ 3 นำรูปแบบไปใช้ โดยอบรมการใช้รูปแบบฝึกปฏิบัติและปรับปรุงรูปแบบ แล้วนำมาปฏิบัติจริง 1 เดือน และเปรียบเทียบความพึงพอใจทั้งของผู้ใช้บริการและของพยาบาลวิชาชีพก่อนและหลังพัฒนาเครื่องมือที่ใช้ วิจัย ได้แก่ 1) แนวทางการพัฒนาพฤติกรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคลโดยใช้กระบวนการสุนทรียสนทนา 2) แบบสอบถามความพึงพอใจของผู้ใช้บริการต่อพฤติกรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของพยาบาลวิชาชีพ และ 3) แบบสอบถามพฤติกรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของพยาบาลวิชาชีพ ตามการรับรู้ของตนเอง ความเที่ยงของ เครื่องมือ ชุดที่ 2 และ 3 เท่ากับ 0.95 และ 0.96 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยสถิติพรรณา สถิติทดสอบค่าที และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการจำเแนกและจัดระบบข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า (1) มีปัญหาของพฤติกรรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของพยาบาลวิชาชีพ ตั้งแต่ ระยะเริ่มต้นกับผู้ใช้บริการ จนถึงระยะสรุปผล โดยปฏิบัติไม่ถูกต้องและไม่ครอบคลุม ซึ่งมีการเสนอแนวทางการ พัฒนารูปแบบตามปัญหาที่พบ (2) รูปแบบพฤติกรรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของพยาบาลวิชาชีพ เป็นแบบ แผนการปฏิสัมพันธ์ของพยาบาลที่มีต่อผู้ป่วยตามทฤษฎีสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของเพลบพลาว มี 4 ระยะ ได้แก่ ระยะเริ่มต้น ระยะระบุปัญหา ระยะแก้ไขปัญหา และระยะสรุปผล โดยผ่านการพัฒนาด้วยกระบวนการ สุนทรียสนทนาได้แก่ ฟังให้เข้าใจอย่างลึกซึ้ง ไตร่ตรองความคิด และนำเสนอความคิดใหม่ (3) ค่าเฉลี่ยของคะแนน ความพึงพอใจทั้งของผู้ใช้บริการและของพยาบาลวิชาชีพพฤติกรรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของพยาบาลวิชาชีพ หลังการพัฒนาสูงกว่าก่อนการพัฒนาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05