ปัจจัยที่ส่งผลต่อปริมาณทุนสำรองระหว่างประเทศของไทยภายใต้ระบบอัตราแลกเปลี่ยนแบบลอยตัว

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงศ์เพื่อ 1) ศึกษาโครงสร้างการบริหารเงินสำรองระหว่าง ประเทศ ในช่วงที่ประเทศไทยเริ่มฟื้นตัวจากวิกฤตการณ์,ทางเศรษฐกิจปี 2540 หลังจากมีการใช้ นโยบายอัตราแลกเปลี่ยนแบบลอยตัวภายใต้การจัดการ 2) ศึกษาถึงปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อปริมาณ เงินทุนสำรองระหว่างประเทศภายใต้ระบบอัตราแลกเปลี่ยนแบบลอยตัว วิธีการศึกษาใช้วิธีการวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุ เพื่ออธิบายถึงปัจจัยที่ส่งผลต่อ เงินทุนสำรองระหว่างประเทศของไทย โดยใช้ข้อมูลในการวิเคราะห์รายไตรมาส (ไตรมาส 1 พ..ศ. 2542 - ไตรมาส 4 พ.ศ. 2552) โดยใช้ข้อมูล รายงานบัญชีทุนสำรองระหว่างประเทศ อัตรา แลกเปลี่ยน มูลค่าการนำเข้า อัตราการเปลี่ยน เปลี่ยนภาระหนี้ต่างประเทศระยะสั้น ดุลชำระเงิน ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ และปริมาณเงินภายในประเทศ ผลการศึกษาสรุปได้ดังนี้ 1) เงินทุนสำรองระหว่างประเทศ ประกอบด้วย เงินตรา ต่างประเทศ ทองคำ สิทธิพิเศษถอนเงิน สินทรัพย์ส่งสมทบกองทุนการเงินระหว่างประเทศ โดย ภายใต้การใช้นโยบายอัตราแลกเปลี่ยนแบบลอยตัวมีสัดส่วนของเงินทุนสำรองระหว่างประเทศ ดังนี้โดย เงินตราต่างประเทศมีสัดส่วนสูงที่สุด ทองคำ สิทธิพิเศษถอนเงิน และสินทร้พย์ส่งสมทบ กองทุนการเงินระหว่างประเทศ ตามลำดับ 2) ปัจจัยที่ศึกษาทุกปัจจัยได้แก่ อัตราแลกเปลี่ยน มูลค่า การนำเข้า อัตราการเปลี่ยน เปลี่ยนภาระหนี้ต่างประเทศระยะสั้น ดุลชำระเงิน ผลิตภัณฑ์มวลรวม ภายในประเทศ และปริมาณเงินภายในประเทศใน 1 ไตรมาสที่ผ่านมา ส่งผลต่อเงินทุนสำรอง ระหว่างประเทศอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติและสอดคล้องกับสมมุติฐาน โดยส่งผลให้เงินสำรอง ระหว่างประเทศเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางเดียวกัน