ปัจจัยที่มีผลต่อการไม่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาของผู้มีหน้าที่ยื่นแบบแสดงรายการเสียภาษีในอำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพทั่วไปของปัญหาการไม่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาในเขตอำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ 2) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการไม่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา และ 3) พยากรณ์โอกาสที่ผู้มีหน้าที่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาจะไม่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีการศึกษาใช้กลุ่มตัวอย่างจากผู้มีหน้าที่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา(ภ.ง.ด. 90 และ ภ.ง.ด.91) ที่มีหลักแหล่งเงินได้ในเขตพื้นที่อำเภอเมืองศรีสะเกษ จำนวน 400 รายด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามแบบปลายปิด โดยกำหนดตัว แปรอิสระในการวิเคราะห์แบบจำลอง ได้แก่ รายได้ ความรู้ความเข้าใจในการยื่นแบบฯ ความรับผิดชอบต่อสังคมของผู้มีหน้าที่ยื่นแบบฯ และความเป็นธรรมในการจัดเก็บภาษี จำแนกการวิเคราะห์ออกเป็น 2 ส่วน คือ 1) การวิเคราะห์เชิงพรรณนา โดยใช้ค่าสถิติซึ่งประกอบด้วยค่าความถี่ ค่าเฉลี่ย และค่าร้อยละ และ 2) การวิเคราะห์เชิงปริมาณ ใช้การวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกแบบ Binary Logistic วิเคราะห์หาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการไม่ยื่นแบบกับตัวแปรอิสระต่างๆ ในแบบจำลองและใช้พยากรณ์โอกาสในการยื่นแบบฯ และไม่ยื่นแบบฯ ผลการศึกษา พบว่า 1) ปัญหาการไม่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาอยู่ในระดับรุนแรงมาก มีสาเหตุมาจากการขาดความรู้ ความเข้าใจในการยื่นแบบแสดงรายการภาษีและทัศนคติต่อการยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา 2) ปัจจัยที่มีผลต่อการไม่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ได้แก่ ปัจจัยด้านความเป็นธรรมในการจัดเก็บภาษี มีนัยสาคัญที่ระดับ 0.05 แบบจำลองที่สร้างขึ้นสามารถอธิบายความผันแปรของตัวแปรได้ร้อยละ 90.90 และ 3) สามารถนำมา พยากรณ์โอกาสได้ว่ากลุ่มตัวอย่างมีโอกาสจะยื่นแบบแสดงรายการภาษีร้อยละ 57.90 และมีโอกาสไม่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีร้อยละ 42.10