ปัจจัยที่มีผลต่อการไม่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาของผู้มีหน้าที่ยื่นแบบแสดงรายการเสียภาษีในอำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพทั่วไปของปัญหาการไม่ยื่นแบบแสดง รายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาในเขตอำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ 2) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อ การไม่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา และ 3) พยากรณ์โอกาสที่ผู้มีหน้าที่ยื่นแบบแสดง รายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาจะไม่ยื่นแบบแสดงรายการภาษี การศึกษาใช้กลุ่มตัวอย่างจากผู้มีหน้าที่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา (ภ.ง.ด. 90 และ ภ.ง.ด.91) ที่มีหลักแหล่งเงินได้ในเขตพื้นที่อำเภอเมืองศรีสะเกษ จำนวน 400 รายด้วย วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามแบบปลายปิด โดยกำหนดตัว แปรอิสระในการวิเคราะห์แบบจำลอง ได้แก่ รายได้ ความรู้ความเข้าใจในการยื่นแบบฯ ความ รับผิดชอบต่อสังคมของผู้มีหน้าที่ยื่นแบบฯ และความเป็นธรรมในการจัดเก็บภาษี จำแนกการวิเคราะห์ ออกเป็น 2 ส่วน คือ 1) การวิเคราะห์เชิงพรรณนา โดยใช้ค่าสถิติซึ่งประกอบด้วยค่าความถี่ ค่าเฉลี่ย และ ค่าร้อยละ และ 2) การวิเคราะห์เชิงปริมาณ ใช้การวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกแบบ Binary Logistic วิเคราะห์หาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการไม่ยื่นแบบกับตัวแปรอิสระต่างๆ ในแบบจำลองและใช้ พยากรณ์โอกาสในการยื่นแบบฯ และไม่ยื่นแบบฯ ผลการศึกษา พบว่า 1) ปัญหาการไม่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาอยู่ใน ระดับรุนแรงมาก มีสาเหตุมาจากการขาดความรู้ ความเข้าใจในการยื่นแบบแสดงรายการภาษีและทัศนคติ ต่อการยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา 2) ปัจจัยที่มีผลต่อการไม่ยื่นแบบแสดงรายการ ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ได้แก่ ปัจจัยด้านความเป็นธรรมในการจัดเก็บภาษี มีนัยสาคัญที่ระดับ 0.05 แบบจำลองที่สร้างขึ้นสามารถอธิบายความผันแปรของตัวแปรได้ร้อยละ 90.90 และ 3) สามารถนำมา พยากรณ์โอกาสได้ว่ากลุ่มตัวอย่างมีโอกาสจะยื่นแบบแสดงรายการภาษีร้อยละ 57.90 และมีโอกาสไม่ยื่น แบบแสดงรายการภาษีร้อยละ 42.10