การสังเคราะห์งานวิจัยที่เกี่ยวกับการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนในประเทศไทย

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) สังเคราะห์ปัจจัยที่ทำให้เกิดการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนของไทยในแต่ละภูมิภาค 2) ศึกษาว่าปัจจัยที่ทำให้เกิดการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนของงานวิจัยในประเทศไทยกับทฤษฎีการพัฒนาเศรษฐกิจแบบต่างๆ การศึกษาครั้งนี้เป็นการสังเคราะห์ข้อมูลทุติยภูมิ งานวิจัย วิทยานิพนธ์ และดุษฎีนิพนธ์ ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการพัฒนาวิสาหกิจชุมชน จำนวน 24 งานวิจัยในภูมิภาคต่างๆ ของไทย ระหว่างปี พ.ศ. 2543-2553 และใช้ค่าสถิติ สหสัมพันธ์เชิงอันดับของสเปียร์แมน ทดสอบความสัมพันธ์ของปัจจัยที่ทำให้เกิดการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนในแต่ละภูมิภาค จากผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยที่ทาให้เกิดการพัฒนาวิสาหกิจชุมชน ของแต่ละภูมิภาคโดยมีปัจจัยที่สำคัญแตกต่างกันในแต่ละภูมิภาค กล่าวคือ ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงนับเป็นแนวทางที่วิสาหกิจชุมชนในทุกๆ ภาค นำมาใช้เป็นแนวทางในการพัฒนามากที่สุด รองลงมามีการนำเรื่องของกลุ่มและเครือข่ายมาประยุกต์ใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาในภาคเหนือและภาคกลาง ซึ่งแตกต่างจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ให้ความสำคัญกับการจัดการด้านการผลิต ขณะที่ภาคใต้เน้นหนักในเรื่องของความเชื่อ วัฒนธรรม และจิตสานึกรักชุมชนของตนเองเป็นสำคัญ เมื่อทดสอบสหสัมพันธ์เชิงอันดับของสเปียร์แมนแล้วพบว่าปัจจัยที่ทำให้เกิดการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนของแต่ละภูมิภาค มีความสัมพันธ์กัน และไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.05 และ 2) ปัจจัยที่ทำให้เกิดการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนในภาคต่างๆ ของประเทศไทยดังที่กล่าวมาข้างต้นมีความสอดคล้องกับทฤษฎีทางเศรษฐศาสตร์ที่สำคัญ ได้แก่ ทฤษฎีของจอห์น เมนาร์ด เคนส์, ปรัชญาแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง และแนวคิดพุทธเศรษฐศาสตร์