การดำเนินงานสหกรณ์ภาคเกษตรในจังหวัดสตูลหลังการปรับตำแหน่งสหกรณ์อำเภอ

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ปัจจัยส่วนบุคคลของบุคลากรภาคสหกรณ์และภาคราชการสหกรณ์ในจังหวัดสตูล (2) ระดับความสำคัญของปัญหาการดำเนินงานของสหกรณ์ (3) ความสัมพันธ์ของปัจจัยส่วนบุคคลของบุคลากรภาคสหกรณ์ และภาคราชการสหกรณ์กับปัญหาการดำเนินงานของสหกรณ์ภาคเกษตรในจังหวัดสตูล ประชากรที่ใช้ในศึกษา คือ บุคลากรสหกรณ์ภาคเกษตรจีงหวัดสตูลก่อน พ.ศ.2545 ได้แก่ คณะกรรมการดำ เนินการฝ่ายจัดการ เจ้าหน้าที่ส่งเสริมสหกรณ์ และเจ้าหน้าที่ตรวจบัญชีสหกรณ์ โดยศึกษาจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 85 คน เครื่องมือที่ใช้ คือแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติทดสอบไคสแควร์ และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า 1) บุคลากรภาคสหกรณ์และภาคราชการสหกรณ์ส่วนใหญ่เพศชาย อายุ 36-45 ปี ระดับ การศึกษามัธยมศึกษา ประสบการณ์ในการทำงาน 11-20 ปี 2) ระดับ ความสำคัญ ปัญหาการดำเนินงานของสหกรณ์ พบว่า (1) ปัญหาภายในของสหกรณ์โดยภาพรวมอยู่ในระดับ ปานกลาง โดยมีระดับของปัญหาตามลำดับ คือ ด้านบุคคล ด้านการดำเนินธุรกิจ ด้านวัสดุอุปกรณ์ ด้านเงินทุน และด้านการจัดการ (2) ระดับ ความสำคัญของปัญหาภายนอกของสหกรณ์โดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลางโดยมีระดับของปัญหาตามลำดับ คือ ด้านนโยบายภาครัฐ ด้านการสร้างเครือข่ายสหกรณ์ และกฎหมายระเบียบและข้อบังคับสหกรณ์ 3) ความสัมพันธ์ของปัจจัยส่วนบุคคลกับ ปัญหาการดำเนินงานภายในของสหกรณ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 พบว่า เพศ มีความสัมพันธ์กับปัญหาด้านสมาชิกสหกรณ์ เจ้าหน้าที่ส่งเสริมสหกรณ์ และด้านวัสดุอุปกรณ์ อายุ มีความสัมพันธ์กับ ปัญหาด้านฝ่ายจัดการสหกรณ์ และด้านเจ้าหน้าที่ส่งเสริมสหกรณ์ วุฒิการศึกษา มีความสัมพันธ์กับปัญหาด้านคณะกรรมการดำเนินการตำแหน่งงาน มีความสัมพันธ์กับ ปัญหาด้านเงินทุน และการดำเนินธุรกิจสหกรณ์ และประสบการณ์ในการทำงาน มีความสัมพันธ์กับปัญหาด้านการดำเนินธุรกิจสหกรณ์ ความสัมพันธ์ของปัจจัยส่วนบุคคลต่อปัญหาการดำเนินงานภายนอกของสหกรณ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 พบว่า เพศมีความสัมพัน ธ์กับปัญหาด้านกฎหมาย ระเบียบ ข้อบังคับสหกรณ์ การศึกษา มีความสัมพันธ์กับปัญหาด้านนโยบายรัฐ ตำแหน่งงาน มีความสัม พันธ์กับปัญหาการสร้างเครือข่ายสหกรณ์