ปัจจัยที่มีผลต่อความพึงพอใจของประชาชนในการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจ ตำรวจภูธรอำเภอเมืองน่าน

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพี่อ (1) ศึกษาระดับความพึงพอใจของประชาชนต่อการปฏิบัติหน้าที่ ของเจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจ ตำรวจภูธรอำเภอเมืองน่าน (2) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความพึงพอใจของประชาชน ในการปฎบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจ ตำรวจภูธรอำเภอเมืองน่าน และ (3) เปรียบเทึยบความพึงพอใจ ของประชาชนในการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจ ตำรวจภูธรอำเภอเมืองน่าน จำแนกตาม เพศ อายุ ระดับการศึกษา สถานภาพ อาชีพ รายได้ และลักษณะการใช้บริการกับเจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจ ตำรวจภูธร อำเภอเมืองน่าน ประชากรในการวิจัย ได้แก่ ประชาชนพี่มีภูมิลำเนาและพักอาศัยอยู่ในเขตอำเภอเมืองน่าน จังหวัค น่าน จำนวน 80,778 คน กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย ได้แก่ ประชาชนที่มีภูมิลำเนาและพักอาศัยอยู่ในเขตอำเภอเมือง น่าน จังหวัดน่าน จำนวน 400 คน ซึ่งได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครึ่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวม ข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถาม ซึ่งเป็นแบบมาตรวัดประมาณค่าของลิเคอร์ท มีค่าความเที่ยงเท่ากับ .94 สถิตที่ใช้ใน การวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าความถี่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบ เพียร์สันการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณการทดสอบค่า t และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ผลการวิจัยพบว่า (1) ประชาชนมีความพึงพอใจต่อการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจ ตำรวจภูธรอำเภอเมืองน่าน ในด้านความทันเวลา ด้านความเสมอภาค ด้านความต่อเนึ๋อง ด้านความกัาวหน้า ด้าน ความสะดวก ด้านผู้ใช้บริการ ด้านคุณภาพการบริการ ด้านข้อมูล ด้านวัสดุอุปกรณ์ และด้านสถานที่ อยู่ในระดับ มาก (2) ปัจจัยที่มีผลต่อความพึงพอใจของประชาชนในการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจ สถานี ตำรวจภูธรอำเภอเมืองน่าน มีเพึยง 1 ปัจจัย คือปัจจัยด้านคุณภาพการบริการ โดยส่งผลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ .05 (3) ประชาชนที่เป็นเพศชาย อายุ 51 ปืขึ้นไป สถานภาพสมรส และเคยใช้บริการกับเจ้าหน้าที่ตำรวจสาย ตรวจ ตำรวจภูธรอำเภอเมืองน่าน ในสถานะพยานและสถานะอื่นๆ มีความพึงพอใจต่อการปฏิบัติหน้าที่ของ เจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจ ตำรวจภูธรอำเภอเมืองน่าน ในระดับสูงกว่า ประชาชนเพศหญิง อายูตํ่ากว่า 51 ปี สถานภาพโสด หย่าและหม้าย และเคยใช้บริการในสถานะผู้กล่าวหา ผู้เสียหาย ผู้ต้องหา โดยส่งผลอย่างมี นัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนระดับการศึกษาอาชีพและรายได้ มีผลต่อความพึงพอใจไม่ต่างกัน