หลักห้ามศาลพิพากษาเกินคำขอในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระเรื่อง หลักห้ามศาลพิพากษาเกินคำขอในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวความคิด ทฤษฎี ของไทยและของต่างประเทศ เพื่อวิเคราะห์เปรียบเทียบหลักกฎหมายและแนวคำวินิจฉัยของศาลปกครองไทยกับศาลในคดีแพ่งของไทยและศาลต่างประเทศ และเพื่อเสนอแนะแนวทางการกำหนดคำบังคับของศาลปกครองไทยที่เกี่ยวกับหลักห้ามศาลพิพากษาเกินคำขอในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการวิจัยเอกสารจากเอกสาร บทความทางวิชาการ วิทยานิพนธ์ ข้อมูลที่เผยแพร่ทางสื่ออิเล็กทรอนิกส์ แนวคำวินิจฉัยของศาลไทยและศาลต่างประเทศ ที่เกี่ยวข้องกับหลักห้ามศาลพิพากษาเกินคำขอในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม ผลการศึกษาพบว่า ศาลปกครองไทยได้นำหลักห้ามศาลพิพากษาเกินคำขอมาปรับใช้แก่คดีปกครองในฐานะหลักกฎหมายทั่วไป โดยในคดีปกครองทั่วไปได้นำมาใช้ในคดีอย่างเคร่งครัดเช่นเดียวกับศาลในคดีแพ่งของไทย ส่วนในคดีสิ่งแวดล้อมที่มีความเกี่ยวข้องโดยตรงกับประโยชน์สาธารณะนั้นได้นำมาใช้ในคดีอย่างผ่อนคลายเช่นเดียวกับศาลปกครองเยอรมัน และการที่มิได้มีการบัญญัติหลักการดังกล่าวไว้อย่างชัดเจน ก็อาจมีผลทำให้แนวคำวินิจฉัยของศาลปกครองไทยมีคำพิพากษาที่แตกต่างกัน และหากศาลยึดหลักห้ามศาลพิพากษาเกินคำขออย่างเคร่งครัดก็จะทำให้ไม่สามารถอำนวยความยุติธรรมด้านสิ่งแวดล้อมได้อย่างแท้จริง อีกทั้งการคุ้มครองประโยชน์สาธารณะโดยใช้วิธีการระบุข้อสังเกตเกี่ยวกับแนวทางหรือวิธีการดำเนินการให้เป็นไปตาม คำพิพากษาของศาลปกครองไทยซึ่งมิใช่คำบังคับนั้น มิได้มีผลเป็นการคุ้มครองประโยชน์สาธารณะในทางปฏิบัติแต่อย่างใด ผู้ศึกษาจะเห็นว่าควรที่จะบัญญัติกฎหมายปกครองของไทยที่เกี่ยวกับ หลักห้ามศาลพิพากษาเกินคำขอในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม เพื่อแก้ไขปัญหาข้างต้น