มาตรการป้องกันการผิดสัญญาประกันในชั้นพนักงานสอบสวน

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาแนวคิด ทฤษฎี ประวัติ และงานวิจัย เกี่ยวกับมาตรการป้องกันการผิดสัญญาประกัน ศึกษาหลักกฎหมายของไทยเกี่ยวกับมาตรการป้องกันการผิดสัญญาประกันในชั้นพนักงานสอบสวนเปรียบเทียบกับกฎหมายของต่างประเทศ ศึกษาวิเคราะห์ ปัญหามาตรการป้องกันการผิดสัญญาประกันในชั้นพนักงานสอบสวนของประเทศไทย เสนอแนะ แนวทางแก้ไขเพิ่มเติมมาตรการป้องกันการผิดสัญญาประกันในชั้นพนักงานสอบสวนของประเทศไทย ให้มีประสิทธิภาพ มีบทบัญญัติที่ชัดเจน ครอบคลุม และสอดคล้องกับสภาพสังคมไทยในปัจจุบัน การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยวิธีวิจัยเอกสารจากข้อมูลต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง เช่น ตำรา วิทยานิพนธ์ เอกสารทางวิชาการ สื่ออิเล็กทรอนิกส์ทางอินเตอร์เน็ต รวมทั้งเอกสาร อื่นที่เป็นประโยชน์ต่อการศึกษา และวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อเสนอแนวทางแก้ไขปัญหาทางกฎหมายต่อไป ผลการศึกษาพบว่า มาตรการป้องกันการผิดสัญญาประกันในชั้นพนักงานสอบสวน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ยังไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอแก่การป้องกันการผิดสัญญาประกัน กล่าวคือ ในส่วนของมาตรการป้องกันก่อนผิดสัญญาประกัน ไม่มีบทบัญญัติกำหนดลักษณะของความผิดที่สามารถประกันตัวผู้ต้องหาได้ไว้อย่างชัดเจน ไม่มีบทบัญญัติให้ระบุเงื่อนไขว่าผู้ต้องหา จะไม่ไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน ไม่ไปก่อเหตุอันตรายประการอื่น และยินยอมให้เพิกถอนหนังสือ เดินทางระหว่างได้รับการประกันไว้ในสัญญาประกัน ไม่ให้โอกาสผู้เสียหายโต้แย้ง ขอทบทวน หรืออุทธรณ์คำสั่งอนุญาตให้ประกัน ในชั้นพนักงานสอบสวน ในส่วนของมาตรการหลังผิดสัญญาประกันไม่มีมาตรการบังคับคดีเมื่อผิดสัญญาประกนในชั้นพนักงานสอบสวน ไม่มีมาตรการลงโทษผู้ประกันที่มีเจตนาให้เกิดการผิดสัญญาประกัน หรือมีส่วนรู้เห็นในการกระทำผิดสัญญาประกันของผู้ต้องหา เพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าวจึงได้เสนอแนะให้แก้ไข้เพิ่มเติมบทบัญญัติของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ให้มีบทบัญญัติที่สอดคล้องกับผลการศึกษา และประเด็นปัญหาดังกล่าวข้างต้น ทั้งนี้เพื่อสร้างมาตรการป้องกันการผิดสัญญาประกันในชั้นพนักงานสอบสวนที่มีประสิทธิภาพ