ความหมายของเครื่องสังเวยบูชากระยาบวชในพิธีไหว้ครูดนตรีและนาฏศิลป์ไทย : กรณีศึกษาวิทยาลัยนาฏศิลปลพบุรี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาส่วนประกอบและความหมายของเครื่อง สังเวย เครื่องกระยาบวช บายครีปากชาม และอุปกรณ์ต่างๆ ที่ใช้ในพิธีไหว้ครูและศึกษาความ เชื่อของกลุ่มคนในวงการดนตรีและนาฏศิลป์ไทย โดยวิธีการศึกษาจากเอกสาร การสังเกตและ การสัมภาษณ์ ผู้รู้ รวมทั้งกลุ่มบุคคลที่เกี่ยวข้องในพิธีไหว้ครูดนตรีและนาฏศิลป์ไทย วิทยาลัย นาฏศิลปลพบุรีผลการศึกษาพบว่าการไหว้ครูดนตรีและนาฏศิลป์ไทย เป็นพิธีกรรมตามความเชื่อ เพื่อแสดงความเคารพบูชา ครู อาจารย์ ผู้มีพระคุณ และบวงสรวงสังเวยเทพเจ้าแห่งดุริยศาสตร์ และนาฏยศาสตร์เนื่องจากเป็นครูผู้สร้างสรรค์และประสิทธิ์ประสาทวิชาให้ ความเชื่อนี้มีความ สัมพันธ์ต่อการศึกษา และการดำเนินชีวิตของคนในวงการดนตรีนาฏศิลป์เป็นอย่างมาก เครื่อง สังเวย คืออาหารสุกและอาหารดิบ เครื่องกระยาบวช คือ อาหารที่ไม่ปรุงเจือด้วยของคาวและ บายศรีปากชาม คือ เครื่องเชิญขวัญที่ประดิษฐ์จากใบตองใช้สักการะเทพเจ้าสิ่งศักดิสิทธิ์ชั้นสูง วัตถุสิ่งของที่ใช้ในการประกอบพิธีกรรม ได้แก่ ศีรษะเทพเจ้าชั้นสูง ภาพถ่ายครูที่ถึงแก่กรรม รวมถึงของใช้ในการทำพิธีไหว้ครู ล้วนสื่อความหมายให้มีความอุดมสมบูรณ์และเป็นสิริมงคล แก่ผู้เข้าร่วมพิธี แสดงถึงความสัมพันธ์ของมนุษย์ที่มีต่ออำนาจเหนือธรรมชาติ สะท้อนให้เห็น ถึงความเชื่อ ความคิด ความรู้สึก ที่ได้รับจากอิทธิพลของศาสนาพุทธ ศาสนาพราหมณ์ฮินดู และความเชื่อดั้งเดิม ที่มีบทบาทสำคัญในการสร้างเสริมก่าลังใจให้ประสบผลสำเร็จในการศึกษา และในอาชีพ การจัดพิธีไหว้ครูช่วยให้เข้าใจพี้นฐานทางความคิด ความเชื่อของผู้ศึกษาวิชาการ ทางดนตรีนาฏศิลป์และผู้เข้าร่วมพิธี อีกทั้ง เพื่อสืบทอดภูมิปัญญาและเผยแพร่ให้บุคคลทั่วไป ได้รับรู้ เพื่อธำรงรักษาวัฒนธรรมของชาติสืบต่อไป