การศึกษานโยบายการบัญชีหนี้สงสัยจะสูญและหนี้สูญของบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษานโยบายการบัญชีเกี่ยวกับวิธีการประมาณ หนี้สงสัยจะสูญและการตัดจำหน่ายหนี้สูญ (2) วิเคราะห์ความคล้ายคลึง หรือความแตกต่างของการ เลือกใช้นโยบายการบัญชีที่เกี่ยวกับวิธีการประมาณหนี้สงสัยจะสูญและการตัดจำหน่ายหนี้สูญ ของบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยในหมวดอุตสาหกรรมเดียวกันและต่างหมวดอุตสาหกรรม (3) ศึกษานโยบายการบริหารลูกหนี้ของหมวดอุตสาหกรรมที่มีลูกหนี้มากราย และหมวดอุตสาหกรรมที่มีลูกหนี้น้อยราย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้คือ บริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย 86 บริษัท 20 หมวดอุตสาหกรรม เครื่องมือที่ใช้มีรายงานประจำปี สำหรับปี 2545 และแบบสอบถาม แบบปลายเปิด ผลการวิจัยพบว่า (1) วิธีการประมาณหนี้สงสัยจะสูญในหมวดอุตสาหกรรมเดียวกัน และต่างหมวดอุตสาหกรรมมีความคล้ายคลึงกัน ฝ่ายบริหารจะกำหนดให้สอดคล้องกับลักษณะธุรกิจโดยอาศัยประสบการณ์การเก็บหนี้ในอดีต วิธีที่บริษัทเลือกใช้มากที่สุดคือ คำนวณโดยการจัดกลุ่มลูกหนี้ จำแนกตามอายุหนี้ค้างชำระ (2) หลักเกณฑ์การตัดจำหน่ายหนี้สูญของบริษัทในหมวด อุตสาหกรรมเดียวกันและต่างหมวดอุตสาหกรรม มีความคล้ายคลึงกัน คือปฏิบัติตามกฎกระทรวง การคลังฉบับที่ 186 (พ.ศ.2534) ซึ่งมีรายละเอียดคือต้องเป็นหนี้ของบริษัทที่เกิดจากการดำเนินงาน ปกติ ได้ดำเนินการติดตามทวงถาม โดยมีหลักฐานชัดแจ้ง หากมีคดีฟ้องร้องก็จะต้องดำเนินคดีจนถึงที่สุดแล้ว และไม่ได้รับชำระหนี้ (3) นโยบายการบริหารลูกหนี้ของหมวดอุตสาหกรรมที่มีลูกหนี้มากรายและหมวดอุตสาหกรรมที่มีลูกหนี้ห้อยราย ทุกบริษัทกำหนดนโยบายจากประสบการณ์การเก็บหนี้ในอดีตเพื่อลดความเสี่ยงจากการไม่ได้รับชำระหนี้หมวดอุตสาหกรรมที่มีลูกหนี้มากรายจะกำหนดนโยบายการบริหารลูกหนี้ที่ชัดเจน รัดกุม และละเอียดกว่าหมวดอุตสาหกรรม ที่มีลูกหนี้น้อยราย นโยบายการบริหารลูกหนี้ที่บริษัทเลือกใช้มากได้แก่ การให้ลูกหนี้วางหลักทรัพย์คํ้า ประกัน และการสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับลูกหนี้