ปัจจัยจูงใจการปฏิบัติงานของพนักงานส่วนตำบลในพื้นที่เสี่ยงของจังหวัดปัตตานี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาดวามคิดเห็นของพนักงานส่วนตำบลเกี่ยวกับปัจจัยจูงใจในการปฏิบัติงานของพนักงานในพื้นที่เสี่ยงของจังหวัดปัตตานี จำนวน 3 อำเภอ ได้แก่ อำเภอยะรัง อำเภอยะหริ่ง และอำเภอหนองจิก (2) เปรียบเทียบปัจจัยจูงใจในการปฏิบัติงานของพนักงานส่วนตำบลในพี้นที่เสี่ยงของจังหวัดปัตตานี ทั้ง 3 อำเภอ (3) ศึกษาข้อเสนอแนะแนวทางเสริมสร้างแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของพนักงานส่วนตำบลในพี้นที่เสี่ยงของจังหวัดปัตตานี การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาประชากรทั้งหมดซึ่งได้แก่พนักงานส่วนตำบลในอำเภอยะรังอำเภอยะหริ่งและอำเภอหนองจิก จำนวน 294 คน เครื่องมือที่ใชัได้แก่แบบสอบถามสถิติที่ใช้ได้แก่ ความถี่ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าเอฟ ผลการวิจัยพบว่า (1) ความคิดเห็นเกี่ยวกับปัจจัยจูงใจในการปฏิบัติงานในภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยมากทีสุดทีอำเภอยะรัง และน้อยทีสุดที่อำเภอหนองจิก เมื่อพิจารณาเป็นรายอำเภอ พบว่า ปัจจัยจูงใจทีมีค่าเฉลี่ยสูงสุดของอำเภอยะรังได้แก่ ด้านความก้าวหน้า ของอำเภอยะหริ่งได้แก่ด้านความท้าทายของงาน และอำเภอหนองจิกได้แก่ ด้านการยอมรับนับถือ (2) เมื่อเปรียบเทียบปัจจัยจูงใจในการปฏิบัติงาน พบว่า ปัจจัยจูงใจของพนักงานส่วนตำบลอำเภอหนองจิก มีความแตกต่างจากจากปัจจัยจูงใจของพนักงานส่วนตำบลในอำเภอยะรังและยะหริ่ง ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 ในทุกด้าน ซึ่งได้แก่ ด้านการยอมรับนับถือ ความรับผิดชอบ ความสำเร็จของงาน ความก้าวหน้า และ ความท้าทายของงาน ส่วนอำเภอยะรังและยะหริงมีความแตกต่างกัน 2 ด้านคือ ด้านความรับผิดชอบและด้านความก้าวหน้า (3) ข้อเสนอแนะในการเสริมสร้างแรงจูงใจในการปฏิบัติงานในพื้นที่เสี่ยง ของจังหวัดปัตตานีพบว่า ด้านสวัสดิการควรมีการเพิ่มจำนวนเงินเสื่องภัย และควรชัดจ่ายทันทีโดย ไม่รอเบิกจ่ายช่วงสิ้นปีงบประมาณ การให้อายุงานทวีคูณ การเลื่อนระดับเป็นกรณีพิเศษ จัดให้มีการ อบรมภาษามลายูท้องถิ่น ด้านความปลอดภัย ควรจัดให้มีมาตรการรักษาความปลอดภัย มีการผ่อน ปรนเรื่องเวลาการปฏิบัติงาน การสร้างความรักความสามัคคีให้เกิดขึ้นภายในชุนชนเพื่อสร้างความเข้มแข็งที่ยั่งยืนตลอดไป