การพัฒนาตัวชี้วัดการประเมินทักษะปฏิบัติการให้ยาระงับความรู้สึกแบบทั่วร่างกายของนักศึกษาวิสัญญีพยาบาล คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) สร้างตัวชี้วัดการประเมินทักษะปฏิบัติการให้ยาระงับ ความรู้สึกแบบทั่วร่างกายของนักศึกษาวิสัญญีพยาบาล คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล และ (2) ตรวจสอบคุณภาพตัวชี้วัดทักษะปฏิบัติการให้ยาระงับความรู้สึกแบบทั่ว ร่างกายของนักศึกษาวิสัญญีพยาบาล คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล กลุ่มตัวอย่างได้แก่ (1) ผู้ทรงคุณวุฒิให้ข้อมูล ในเดลฟายเทคนิค จำนวน 20 คน เลือกแบบ เจาะจง (2) อาจารย์แพทย์และอาจารย์พยาบาล จำนวน 10 คน โดยเลือกแบบเจาะจง (3) นักศึกษาวิสัญญี พยาบาล ปีการศึกษา พ.ศ.2553-2554 จำนวน 101 คน เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ แบบสอบถามตัวชี้วัดการประเมินทักษะปฏิบัติการให้ยาระงับความรู้สึกแบบทั่วร่างกายของนักศึกษา วิสัญญีพยาบาล และแบบประเมินทักษะปฏิบัติการให้ยาระงับความรู้สึกแบบทั่วร่างกายของนักศึกษา วิสัญญีพยาบาล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน มัธยฐาน พิสัย ควอไทล์ ดัชนีความสอดคล้อง สหสัมพันธ์เพียรสัน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า 1) ตัวชี้วัดทักษะปฏิบัติการให้ยาระงับความรู้สึกแบบทั่วร่างกายมี กระบวนการและผลงานหลัก 4 สมรรถนะ 15 ด้าน พฤติกรรมที่ชี้วัด 101 พฤติกรรม ได้แก่ สมรรถนะที่ 1) ทักษะกระบวนการและผลงานการเตรียมอุปกรณ์มี 6 ด้าน พฤติกรรมที่ชี้วัด 39 พฤติกรรม สมรรถนะที่ 2) ทักษะกระบวนการและผลงานการระงับความรู้สึก มี 6 ด้าน พฤติกรรมที่ชี้ วัด 41 พฤติกรรม สมรรถนะที่ 3) ทักษะผลงานการดูแลผู้ป่วยในระหว่างการผ่าตัดมี 3 ด้าน พฤติกรรม ที่ชี้วัด 9 พฤติกรรม สมรรถนะที่ 4) ทักษะกระบวนการและผลงานการดูแลผู้ป่วยเมื่อสิ้นสุดการผ่าตัด พฤติกรรมที่ชี้วัด 12 พฤติกรรม และ 2) ตัวชี้วัดทักษะปฏิบัติการให้ยาระงับความรู้สึกแบบทั่วร่างกายมี ความตรงตามเนื้อหาระหว่าง .80 – 1.00 ความตรงเชิงโครงสร้างใช้เทคนิคกลุ่มรู้ชัดมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ .01 และมีค่าความเที่ยงเท่ากับ .80