ผลของการให้การปรึกษาแบบกลุ่มเพื่อพัฒนาเอกลักษณ์แห่งตนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนมัธยมศึกษาเทศบาล ๓ "ยุติธรรมวิทยา" จังหวัดสกลนคร

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เปรียบเทียบระดับเอกลักษณ์แห่งตนของนักเรียน กลุ่มทดลอง ก่อนและหลังได้รับการปรึกษาแบบกลุ่ม และ (2) เปรียบเทียบระดับเอกลักษณ์แห่งตนของนักเรียนกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้ เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนมัธยมศึกษาเทศบาล ๓ “ยุติธรรมวิทยา” จังหวัดสกลนคร จำนวน 50 คน ที่ได้มาจากการสุ่มแบบกลุ่ม จากนั้นจึงสุ่มอย่างง่ายอีก 16 คน เป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 8 คน กลุ่มทดลองได้รับการปรึกษาแบบกลุ่ม จำนวน 9 ครั้ง ครั้งละ 1.30-2.00 ชั่วโมง ขณะที่กลุ่มควบคุมได้รับข้อสนเทศการแนะแนวตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ (1) แบบวัดเอกลักษณ์แห่งตน ซึ่งมีค่าความเที่ยงเท่ากับ .77 (2) ข้อสนเทศการแนะแนว และ (3) โปรแกรมการให้การปรึกษาแบบกลุ่ม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่ามัธยฐาน ค่าเบี่ยงเบนควอไทล์ การทดสอบแมนวิทนีย์ และการทดสอบวิลคอกซัน ผลการวิจัยปรากฏว่า (1) นักเรียนกลุ่มทดลองมีระดับเอกลักษณ์แห่งตนสูงขึ้นภายหลังจากการให้การปรึกษาแบบกลุ่ม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ (2) นักเรียนกลุ่มทดลองมีระดับเอกลักษณ์แห่งตนสูงกว่าของกลุ่มควบคุมหลังการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01