ผลของการให้การปรึกษาครอบครัวแบบบูรณาการเพื่อลดความขัดแย้งภายในครอบครัวของนักเรียนโรงเรียนดีบุกพังงาวิทยายน จังหวัดพังงา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความขัดแย้งภายในครอบครัวของนักเรียนกลุ่มทดลองก่อนและหลังการให้การปรึกษาครอบครัวแบบบูรณาการ และ 2) เปรียบเทียบความขัดแย้งภายในครอบครัวของนักเรียนกลุ่มทดลองที่ได้รับการปรึกษาครอบครัวแบบบูรณาการ และของนักเรียนกลุ่มควบคุมที่เข้าร่วมกิจกรรมแนะแนวตามปกติ กลุ่มตัวอย่างเป็นครอบครัวของนักเรียนโรงเรียนดีบุกพังงาวิทยายน จังหวัดพังงา ที่มีความขัดแย้งภายในครอบครัว จำนวน 10 ครอบครัว รวม 30 คน ซึ่งประกอบไปด้วย พ่อ แม่ ลูก ที่ได้มาโดยการสุ่มอย่างง่ายจากประชากร แล้วสุ่มอย่างง่ายอีกครั้งเพื่อแบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 5 ครอบครัว จำนวนกลุ่มละ 15 คนเท่ากัน เครื่องมือที่ใช้ในการทำวิจัย ได้แก่ โปรแกรมการให้การปรึกษาครอบครัวแบบบูรณาการ และแบบวัดความขัดแย้งภายในครอบครัว มีค่าความเที่ยง เท่ากับ .98 นักเรียนกลุ่มทดลองได้รับการปรึกษาครอบครัวแบบบูรณาการ จำนวน 8 ครั้ง ครั้งละ 90 นาที ส่วนนักเรียนกลุ่มควบคุมเข้าว่วกิจกรรมแนะแนวตามปกติ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่ามัธยฐาน ค่าเบี่ยงเบนควอไทล์ การทดสอบวิลคอกซัน และการทดสอบแมนวิทนีย์ ผลการวิจัยปรากฏว่า 1) นักเรียนกลุ่มทดลอง ที่ได้รับการปรึกษาครอบครัวแบบบูรณาการเพื่อลดความขัดแย้งภายในครอบครัวมีความขัดแย้งภายในครอบครัวลดลงกว่าก่อนการให้การปรึกษา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ 2) ภายหลังการได้รับการปรึกษาครอบครัวแบบบูรณาการเพื่อลดความขัดแย้งภายในครอบครัว นักเรียนกลุ่มทดลองมีความขัดแย้งภายในครอบครัวลดลงกว่าของนักเรียนกลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05