การบริหารความเสี่ยงของมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาความคิดเห็นของคณะกรรมการบริหารความเสี่ยงเกี่ยวกับการบริหารความเสี่ยงของมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ และ (2) เปรียบเทียบความคิดเห็นของคณะกรรมการบริหารความเสี่ยงเกี่ยวกับการบริหารความเสี่ยงของมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล ประชากรที่ศึกษา คือ คณะกรรมการบริหารความเสี่ยงของหน่วยงานย่อยภายใต้การกำกับการบริหารของมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ จำนวน 182 คน ขนาดของกลุ่มตัวอย่างคำนวณโดยใช้สูตรของทาโร่ยามาเน่ ได้จำนวน 130 คน ใช้วิธีสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับการบริหารความเสี่ยงที่พัฒนขึ้นตามกรอบแนวคิดของ Committee of Sponsoring Organizations of the Treadway Commission (COSO) แบบสอบถามมีค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.97 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ก่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานการทดสอบค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการทคสอบรายคู่ด้วยวิธีของเชฟเฟ ผลการศึกษาพบว่า (1) คณะกรรมการบริหารความเสี่ยงมีความคิดเห็นว่ามหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์มีการบริหารความเสี่ยงโดยรวมและทุกค้านอยู่ในระดับปานกลาง ยกเว้นด้านการระบุเป้าประสงค์และกำหนดวัตถุประสงค์ โดยให้ความสำคัญกับความเสี่ยงด้านการดำเนินงานและด้านกลยุทธ์ ในระดับมาก (2) คณะกรรมการบริหารความเสี่ยงจำแนกตาม เพศ ตำแหน่งงาน ตำแหน่งในคณะกรรมการ หน่วยงานที่สังกัด และการได้รับการอบรมเกี่ยวกับการบริหารความเสี่ยงมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการบริหารความเสี่ยงโดยรวมไม่แตกต่างกัน ยกเว้น ผู้มีประสบการณ์ในการทำงานที่แตกต่งกันมีความคิดเห็นแตกต่งกันทั้งโดยรวมและรายด้านได้แก่ ด้านการประเมินความเสี่ยง การประเมินมาตรการควบคุม และการติดตามและทบทวน นอกจากนี้ผู้มีตำแหน่งในคณะกรรมการที่ต่างกันมีความเห็นต่างกันในด้านการประเมินความเสี่ยง การประเมินมาตรการควบคุม และการบริหารจัดการความเสี่ยง ส่วนผู้ที่สังกัดหน่วยงานที่ต่างกันมีความคิดเห็นต่างกันในด้านการติดตามและทบทวน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ . 05