ปัจจัยที่ส่งผลต่อความมั่นใจในการก้าวผ่านการถูกคัดชื่อออกจากการเป็นนักศึกษาของนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เปรียบเทียบความมั่นใจในการก้าวผ่านการถูกคัดชื่อออกจากการเป็นนักศึกษาจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และ (2) ศึกษาอำนาจพยากรณ์ความมั่นใจในการก้าวผ่านการถูกคัดชื่อออกจากการเป็นนักศึกษาจากปัจจัยทำนายด้านการรับรู้คุณค่าในตนเอง ทัศนคติต่อ การเรียนและวิชาชีพ แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ การสนับสนุนจากครอบครัว และการสนับสนุนจากมหาวิทยาลัย กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ซึ่งเคยก้าวผ่านการถูกคัดชื่อออกจากการเป็นนักศึกษา จำนวน 265 คน สุ่มกลุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่ม แบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามการรับรู้คุณค่าในตนเอง ทัศนคติต่อการเรียนและวิชาชีพ แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ การสนับสนุนจากครอบครัว การสนับสนุนจากมหาวิทยาลัย และแบบสอบถามความมั่นใจในการก้าวผ่านการถูกคัดชื่อออกจากการเป็นนักศึกษาที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น มีค่าความเที่ยงทั้งฉบับเท่ากับ .96 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยปรากฏว่า (1) นักศึกษาที่มีปัจจัยส่วนบุคคลด้านอายุ ชั้นปีที่เรียน สถานภาพทางครอบครัว และสถานภาพก่อนการก้าวผ่านการถูกคัดชื่อออกจากการเป็นนักศึกษาต่างกัน มีความมั่นใจในการก้าวผ่านการถูกคัดชื่อออกจากการเป็นนักศึกษาต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ (2) ปัจจัยด้านการรับรู้คุณค่าในตนเอง และทัศนคติต่อการเรียนและวิชาชีพ สามารถร่วมกันพยากรณ์ ความมั่นใจในการก้าวผ่านการถูกคัดชื่อออกจากการเป็นนักศึกษาได้ร้อยละ 7.2 โดยสามารถเขียนเป็นสมการพยากรณ์ได้คือ Y’ = .3983+.393 (การรับรู้คุณค่าในตนเอง) + .594 (ทัศนคติต่อการเรียนและวิชาชีพ) Z’ = .120 (การรับรู้คุณค่าในตนเอง) + .204 (ทัศนคติต่อการเรียนและวิชาชีพ)