ผลการฝึกเพื่อพัฒนาเหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นสูงของนักเรียนวัยรุ่น ที่มีจิตลักษณะแตกต่างกันด้วยชุดกิจกรรมแนะแนว

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เปรียบเทียบการพัฒนาเหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นสูง ของนักเรียนวัยรุ่นที่ได้รับการฝึกด้วยชุดกิจกรรมแนะแนว เพื่อพัฒนาเหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นสูงกับ ไม่ได้รับการฝึกด้วยชุดกิจกรรมแนะแนว เพื่อพัฒนาเหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นสูง และ (2) เปรียบเทียบ การได้รับประโยชน์จากการฝึกด้วยชุดกิจกรรมแนะแนวของนักเรียนวัยรุ่นที่มีความพร้อม ทางจิตลักษณะแตกต่างกัน กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนวัยรุ่นชายและหญิง อายุระหว่าง 13-15 ปี จากโรงเรียน บ้านปงยางคก จังหวัดลำปาง ปีการศึกษา 2550 จำนวน 60 คน เครื่องมือที่ใช้เป็น (1) แบบวัดจิตลักษณะ จำนวน 4 แบบวัด ได้แก่ แบบวัดความเชื่ออำนาจในตน แบบวัดการมุ่งอนาคต - ควบคุมตน แบบวัดแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ และแบบวัดเหตุผลเชิงจริยธรรม มีค่าความเที่ยงเท่ากับ .66, .78, .82 และ .77 ตามลำดับ และ (2) ชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาเหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นสูง สถิติที่ใช้ในการ วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการวิเคราะห์ ความแปรปรวน ผลการวิจัยพบว่า (1) นักเรียนวัยรุ่นที่ได้รับการฝึกเหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นสูงด้วยชุด กิจกรรมแนะแนว มีเหตุผลเชิงจริยธรรมสูงกว่านักเรียนวัยรุ่นที่ไม่ได้รับการฝึกด้วยชุคกิจกรรม แนะแนวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ (2) นักเรียนที่มีความพร้อมทางจิตสูง และความพร้อม ทางจิตต่ำ เมื่อได้รับการฝึกด้วยชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาเหตุผลเชิงจริยธรรมขั้นสูงได้รับ ประโยชน์ไม่ต่างกัน